VAKKAS - Şiir

VI

ruhumun bir çarmıha asmış
diğer yarısının ayağına taş bağlayıp denize salmıştım
ne tarafa dönsem şüphe
ne tarafa baksam ızdırap 
kimle göz göze gelsem pişmanlık doluydum
karamsarlığımı yenmiştim
sonunda kendi savaşımda hem mağrur hem de gururluydum
kaybetmek koymuyordu
acım dindiğinden mutluydum
senden vazgeçmiştim
kararlıydım
lakin ya tekrar gelirsen
ya tekrar camıma küçük bir taş atıp kulaklarımı diker de sana kapılırsam
güvenmiyorum kendime
ya savaş bitmemişse
ya kaybedersem
o zaman ne olacaktı vakkas
üflesen yıkılacak duvarlarımı yıkarsan da ben onun altında kalırsam 
o vakit beni sen toplayamazdın
yine kendime kalırdım
yine yenilirdim
gelmemeni diliyordum
sana hayır diyebilmeyi diliyordum