Multi:@sonertunagecen
Kampüsten çıkıp otoparka doğru yürümeye başladım. Cebimden kulaklığımı çıkarıp kulağıma taktım.
Telefonumdan rastgele bir şarkı seçtim,
Kalbine sor,
Bu kalbime zor.
Şu derdimi gör canım halimiz zor,
Bok var gibi yüreğime düştün...
Telefonumda çalan müziği dinlerken,
Yürüyordum bu gün olanlar sürekli beynimde dolaşıp duruyor. Sanki beynim bana sinyal veriyor.
Ama bu sinyal Aşk sinyali olamazdı.
Arabaya vardığımda çalıştırıp eve sürmeye başladım.
Eve vardığımda çantamın ön gözündeki anahtarı çıkartıp evin kapısını açtım. Sessiz bir evde yaşamak bana huzur veriyordu. Bir erkek kardeşim vardı daha lisede olduğumu için o da Amerika'daydı.
Annem ile babam işlerini yurt dışında bir ajans firmasında yaptıkları için burada tek yaşıyordum.
Arada bir Defne gelirdi bende kalmak için. Genelde sevgilisiyle ayrıldığı gün benim yanımda bulurdu kendini.
"Benim evim" diyebildiğim için çok mutluyum. Evdeki tüm düzen bana ait yani bana ait ama temiz. Pis ve üşengeç bir kız değilim. Hafta sonları evde temizlik yaparım. Alışverişe çıkar lazım olanları alırım, eve gelir onları yerleştiririm. Ve daha bir sürü şey. Aslında monoton bir yaşamım vardı. İşlevsiz biri gibiyim, artık bir şeyler başardığımı hissetmek istiyorum.
Vestiyer dolabına ayakkabılarımı yerleştirdikten sonra merdivenleri bitkin bitkin çıktım. Ev dışarıya göre çok sıcaktı. Güneş açmış, odama düşmüş bir ateş gibiydi ve bu benim uykumu bir hayli getirmişti. Şortlu takım pijamamı giyip dünden kalan ve sabah yapamaya zamanım olmayan saçıma hiç dokunmadım bile. Kolumdaki tokaların beni rahatsı edeceğini biliyordum bu yüzden onları da çıkardım. Telefonumu çalışma masamın üzerindeki şarj aletine takıp çantamı boşalttım. Kitapları çantadan aldığım sırada yere kampüsteki çocuğun kağıdı düştü. Bütün gün beynimi kurcalayan olay gözümün önünden geçmişti birden. Acaba aramalı mıydım? Ama bu numaramı almasını sağlardı. Çelişkide kalmıştım, oflayarak 'neyse yarın hallederim' deyip geri çantama sokuşturdum. Masanın üzerindeki su bardağını doldurup içtikten sonra kendimi yatağa bıraktım. Koşarken öyle yorulmuştum ki, rahat bir uyku bana ilaç gibi gelebilirdi.
17:37
Güzel bir uykunun tam ortasındaydım... ki ısrarla çalınan kapının sesiyle açtım gözlerimi. Açamamakta direniyorum fakat hala gitmedi. İçimden kapıdaki münasebetsize söverken yatağımdan kalkıp merdivenleri bulmuştum bile. 'Geldik, geldik çatlama.!
KAPI AÇILIR
'Sen....'. Karşımda duran bedeni gördüğüm an eve hayatımdaki en saçma andı. 'Şey kusura bakma bu saatte rahatsız ettim' dedi anın sessizliğini bozarak. 'Yok sorun değil de, evimi nasıl buldun?! dedim kaşlarımı çatarak. 'Uzun hikaye yarın anlatırım ama acelem var, seninle kampüste oturduğumuzda bir kağıt bırakmıştım benim için çok önemli ve onu orada unutmuşum görevliler kağıdı görmediklerini söyledi bende senin görmüş olabileceğini düşündüm lütfen bana gördüm de.! bana yalvarırcasına bakıyordu onun bu haline üzülmüştüm, 'Ben de senin için önemli olacağını düşünüp yanıma aldım' dedim fakat o gülümseme de neyin nesi sanki dünyayı kurtarmışım gibi hissettim. ' Sana çok çok teşekkür ederim, sen almasan kim bilir başkası ne yapardı' dedi ardından. 'Burada bekle 2 dakika hemen geliyorum' diyerek koşa koşa odama gittim. Kitaplığımın üzerindeki kağıdı alıp aynı hızla tekrar kapının önüne indim.
' Al bakalım' dedim ona uzatarak. ' Bana numaranı verir misin?' dedi. 'Ne.' 'Şey, yani yanlış anlama sana teşekkür olarak bir kahve ısmarlamak isterim, tabi istersen' ' Hımm, ne zaman içiyoruz?' dedim. 'numaranı ver sana yeri ve saati mesaj olarak atacağım biraz acelem var da.'
*Sizce bir sonraki bölümde neler olacak? Bu bölümü yarım kestim çünkü, bir sonraki bölümde süpriz şeyler olacak. Meraklanın birazcık...
ha bu arada LGS sınavım var haftaya bana bol bol şans dileyin, Teşekkürler.
