Αφήνουμε τα πάντα στο κενό.
Αγνοούμε τα άτομα που αγαπάμε,τα πληγώνουμε ,τα θεωρούμε δεδομένα. και ας το αρνούμαστε. Mια σειρά από επανειλημμένα λάθη.Για το τίποτα .
Οι συνθήκες καταστρέφουν, διαλύουν,φθείρουν .
Και οι καλές και οι κακές .
Αλλα για μένα δεν υπάρχουν καλές και κακές.
Μπορείς πάντα να βρεις το κακό στο καλό και το αντίθετο.
Όλα είναι λάθος .Δεν ξέρουμε τίποτα .Γεννηθήκαμε χωρίς να μας ρωτήσουν Και θα πεθάνουμε οπότε μας το πουν.
Γεννηθήκαμε για το τίποτα,Ζούμε για το τίποτα,Προσπαθούμε για το τίποτα.Ή βασικά δεν προσπαθούμε.
ΔΕΝ προσπαθούμε για ΤΊΠΟΤΑ. Καθόμαστε και περιμένουμε.Μας αρέσει να βλέπουμε την καταστροφή να έρχεται και να λέμε ότι δεν φταίμε εμείς αλλά φταίει ο διπλανός.
Εγώ ξέρω πως ο καθένας από εμάς δεν είναι μόνο υπεύθυνος για τα δικά του λάθη αλλά και για των ατόμων που τον έφεραν στον κόσμο.
Με την γέννηση Ενός παιδιού,γίνεται η έναρξη του φαύλου κύκλου,των επαναλαμβανόμενων λαθών.
Χωρίς καν ακόμα να είσαι σε θέση να παίρνεις πρωτοβουλίες το ποινικό σου έχει μαυρίσει και ακόμα και αν πολλοί από μας τυπικά το έχουν καθαρό στην πραγματικότητα δεν το έχει κανείς.
θεωρώ ότι ένα άτομο φταίει από την στιγμή που έχει αρχίσει να έχει κρίση και αντίληψη των πραγμάτων στο περιβάλλον του,
Διότι εφόσον μπορείς να αλλάξεις μια κατάσταση προς το καλύτερο και δεν το κάνεις από εγωισμό είναι από τα πρώτα πράγματα που σε ρίχνουν στο ίδιο καζάνι.
Ο εγωισμός ΉΤΑΝ ΕΊΝΑΙ και ΘΑ ΕΊΝΑΙ πάντα ο καλύτερος φίλος όλων μας . Προσοχή όμως όχι ο Υγιείς εγωισμός.
Ο άρρωστος,ο αυτοκαταστροφικος αυτός είναι ο καλύτερος μας φίλος,αυτός μπορεί να μας πάει ψηλά και να γινόμαστε ολο και πιο ''πλούσιοι'',πατώντας επί πτωμάτων.
-και το ''πλούσιοι'' το βάζω σε εισαγωγικά διότι μπορείς να εχεις ολη την εξουσία του κοσμού ολο τον χρυσό ολα τα διαμάντια αλλα αν δεν εισαι μορφωμενος ψυχικά να είσαι ο πιο φτωχός απο ολους-.
Χωρίς πολλά πολλά ότι μπορείς να διορθώσεις διόρθωσε το,ότι μπορείς να αλλάξεις προς το καλύτερο άλλαξε το, στείλε το μήνυμα που δεν έστειλες,πες το συγγνώμη που δεν είπες,κανε την αγκαλιά που δεν έκανες, γύρνα να βοηθήσεις αυτόν που ενώ μπορούσες τον προσπερασες,
ΣΠΆΣΕ αυτή την γαμημένη κατάρα του να είμαστε εγωιστές..
Λίγο εγώ λίγο εσύ ίσως τουλάχιστον εμείς να μπορέσουμε να επιβιώσουμε από όλη αυτή την αρρώστια.και μην μου λες εμένα "και τι θα αλλαξει;"
μην τα θελεις ολα στο πιάτο,το πρώτο που θα αλλάξει πάντως είσαι εσυ,ο τρόπος που θα βλέπεις τον κόσμο,δεν σου υποσχέθηκα τίποτα δεν σου χρωστάω τίποτα, ίσα ίσα που μετά από αυτό,θα μου χρωστάς εσύ.
ΑΑΑ... και μια συμβουλή μην σε νοιάζει τόσο η γνώμη των άλλων περαστικοί της ζωής σου είναι, σκέψου να ήταν να πάρεις μια σοβαρή απόφαση για την ζωή σου και να ρωτούσες έναν περαστικό να σου πει τι να κάνεις.
Αν σου ακούγεται περίεργο σκέψου ότι αυτό κάνεις στα αλήθεια.Αφήνεις άτομα που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ευτυχία να σε κρίνουν. Να σου επιβάλλουν τι είναι σωστό και τι οχι με βαση αύτα που τους έχουν μάθει αλλα τυφλά άτομα.
Πόσο αηδιαστικοί.
Σήμερα πήγαινα σπίτι με τα πόδια επειδή έβρεχε .
Μου αρέσει ο μουντός καιρός,μου αρέσει η μυρωδιά των βλαστών και του χώματος που επιτέλους αναπνέουν και μυράζονται την χαρά τους μαζί μου,
Εκείνη την ώρα καθώς μπήκα από ένα στενό βρήκα κάτι όμορφα κλαδιά σε περίεργα σχήματα ήταν βρεγμένα από την βροχή και αυτό τους έδινε μια πεντακάθαρη όψη,
πήρα μερικά από αυτά καθώς είχα σκεφτεί διαφορές ιδέες για να τα αξιοποιήσω και να φτιάξω κάτι όμορφο.
Εκείνη την ώρα ανοίγει η πόρτα μιας πολυκατοικίας και βγαίνει ένα κορίτσι που το είχα ακουστά καθώς έμενε λίγο πιο κάτω από εμένα και ήταν ένα χρόνο μικρότερη ,
φορούσε ένα δερμάτινο μαύρο μπουφάν με γουνάκι να στο πάνω μέρος,ένα μαύρο τζιν και μποτάκια με μικρό τακούνι,
στο ένα χέρι κρατούσε μια κομψή ομπρέλα με ρίγες και στο άλλο χέρι είχε το iphone κινητό της,
καθώς πέρασε από δίπλα μου το άρωμα της Κολόνιας της ,δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή του και να παραμείνει.
Με κοίταξε υποτιμητικά και μετά από ένα γέλακι συνέχισε να κάνει το γατισιο της περπάτημα,
πρέπει να φαινόμουν πολύ γελοία με βρεγμένα μαλλιά,στο αριστερό χέρι να κρατάω ένα ποίημα που είχα γράψει πριν λίγο, στο δεξί τα κλαδιά και να περπατάω με ένα χαμόγελο απολαμβάνοντας την φύση.
Το αστείο είναι ότι και οι 2 λυπηθηκαμε η μία την άλλη για διαφορετικό λόγο.
ξεκολλάτε ρε και ζήστε.
Έτσι κι αλλιως θα μας ξεκάνουν σιγά σιγά,κοιτα εσυ να ζεις οσο πιο ζωντανά μπορείς και αστους να νομίζουν οτι ειναι κατι.
Αστους να ζήσουν μεσα στην κακία τους, να σαπισούν εκει μεσα. Ο ίδιος τους ο εαυτός θα τους φάει να το θυμάσαι.
Katerina Taska/KT.
