Love You from Mars

Prologue

"Are you sure you're flying Hanna?" Tanong nya sakin habang nagaayos kami ng mga sarili namin. Huminga ako ng maluwag.

"Yes, I'm sure." Sagot ko at sinuot ang silver suit.

"But your heart is weak. Besides, your pregnant! Pwede ka pa'ng umatras." Napatigil ako sa sinabi ni Winston. Napahawak ako sa tyan ko.

Yes, I'm pregnant.

Muling bumalik sakin ang muka ng lalaking ama ng anak ko. Wala syang kaalam-alam sa mga bagay na ginagawa ko. Ang alam nya lang ay nasa ibang bansa kami at naglilibang kasama ng bata na nasa sinapupunan ko. Hindi ko magawang sabihin sakanya ang lagay ko dahil alam kong mahihirapan sya, at pati ako.

"No. Kaya ko 'to. I can handle the pressure. Hindi ako mapapasa sa ekspedisyong ito kung hindi ako qualified." Sabi ko. Narinig ko naman ang buntong hininga nya at saka lumapit sakin.

"I'm worried about you and your baby. Hindi alam ni Commander na buntis ka. Sa'n mo sya papalakihin? Sa ibang planeta?" Sabi nya.

"Yes. If yun yung dapat ko'ng gawin." Sabi ko at iniwan sya. Naglakad ako papasok sa malaking sasakyan namin at hinanda ang sarili ko. Hindi ko hahayaang mahiwalay ako sa anak ko. Alam ko'ng mali itong desisyon ko but i have no choice. Ayoko syang iwan dito dahil walang mag-aalaga sa kanya. Even his father can't take care of him.

We're flying to Mars.

Yes. Isa ako sa mga tao'ng napabilang sa proyektong ito. Matagal ng plano ng gobyerno na magpadala ng ilang tao sa Mars para mag-tayo ng civilization. Iba't-ibang bansa ang nagkaisa at nagbigay ng participants para sa project na ito. Maski ako hindi makapaniwalang kasama ako, na lilipad ako sa ibang planeta.

"Commander. We're ready." Sabi ko ng makita ang head namin kasama ang ibang participants at si Winston.

Winston is from Canada pero nakatira na sya dito sa Pilipinas. May asawa't anak na sya pero balita ko ay hindi pa nanganganak ang misis nya. Hindi ko alam kung anong rason nya ng pagsama sa proyektong ito dahil sa nakikita ko, masaya ang buhay nya dito.

"Okay. Ready everyone. We're flying." Sabi ni Commander kaya agad kaming pumunta sa mga pwesto namin. Umupo ako sa upuan ko at nag seatbelt.

"This is Commander Harris. We're riding in Apollo 5 and any minutes we're flying to our subject." Sabi ni Commander na nasa manebela na ngayon. Napikit naman ako.

This is it. God, please help me. Help my son. He need to survive this.

"Ready for taking off in 5,4,3"

Magpapakatatag ako. Para sa anak ko.

"2..."

"1."

Naramdaman ko ang mabilis naming paglipad. Halos mapahawak ako sa hawakan ng seatbelt dahil sa sobrang bilis ng andar ng Apollo 5.

Napapikit ako. Feeling ko hindi kakayanin ng sasakyan namin ang pressure paakyat ng atmosphere. Tumutunog na ang mga system alarm ng ship at hindi iyon maganda. Nakita ko rin na pataas ng pataas ang pressure na natatanggap ng ship natin.

"We can't make it!" Rinig ko'ng sigaw ni Winston.

"No! We can!" Sagot sa kanya ni Commander. Muling akong napapikit.

Unti-unting numinipis ang hangin sa ship. Kinakapos ako ng hininga. Unti-unting nanlalabo ang paningin ko at bumibigat ang talukap ng mata ko.

Ngunit bago ako mawalan ng malay ay narinig ko ang hiyawan at sigaw ng mga tao sa ship na sakay namin.

"This is Commander Harris. We succeed to fly off to earth."

Napangiti ako.

We did it.

--------------

So ayon! Myghad ang bobo ko mag-summarized! Hahaha! Told 'ya guys, naninibago pa ako sa genre pero dahil i lab my self, mags-search talaga ako about space ship and technology. Hehe.

Happy Reading!