De eerste klap in de kaak is altijd de meest verschrikkelijke. Het zicht is troebel, de pijn stijgt rechtstreeks naar de hersenen. Geen tijd om te ademen: de tweede komt. In de maag, meestal. De ene vouwt in twee, het hoofd naar de grond, en de ander krijgt een knieklauw in de neus of een elleboog van de elleboog aan de achterkant van het hoofd. We liggen al op de grond en daar is het als de regen van de storm, de slagen vallen zonder te stoppen. We kunnen niets meer doen, we wachten tot het voorbij is. Het gebeurt altijd, Roberto weet het. Te laat.
JE LEEST
New york, 24 h chrono
HumorMiguel leidt een vredig leven in Carcassonne, in het zuidwesten van Frankrijk. Hij houdt van oude boeken en goede wijn. Om ook te rennen. Long. Maar op een dag krijgt hij een vreemde brief: als hij zijn neef in New York vindt, kan hij een heel g...
