Gecenin Aşkı

Yemek

Düşünürken uyuya kalmıştım.Sabah uyandığımda,ne yapacağıma karar vermiştim.kapı zili çaldı.Katie,sabahın köründe beni rahatsız etmede üstüne yoktu.Hemen içeri girdi.Bana kararımı sordu."Katie,onunla baş başa kalmak istiyorum.Umarım bana duygularını açıklar.","Jane,tamam o zaman.Şimdi Samon'u ara ve onu pikniğe gidip gidemeyeceğini sor.","Tamam,Katie.",telefonu elime aldım.Kalbimin çarpıntısının sebebinin bir telefon olacağını hiç düşünmezdim.Samon'u aradım."Aloo,Samon?","jane,beni aradığına sevindim."bugün beraber yemek yiyelim mi ."tabi neden olmasın seni saat 8'de alırım o zaman jane...","tamam ozaman görüşmek üzre..",ahh çok heyecanlıyım ya bana duygularını açıklamassa ne yapardım ben.Buna dayanamazdım.Ben hazırlanana kadar o çoktan evimin kapısına gelmişti.Kapıyı açtım.Samon karşısındaki manzaradan hoşlanmış gibiydi.Üzerimde saks mavisi kısa,dar bir elbise vardı.Kolumdan tuttu.Beni arabaya kadar götürdü.Restoranta geldiğimizde küçük dilimi yutmuşa döndüm sanki. Masamıza oturduk.Bir an cenntte olduğumu yanımda da ruh eşimin olduğunu zannettim.Belkide olabilirdi.Bugün bu gece anlayabilirdim Ruh eşimin olup olmadığını...Ama Samon'un keyfi pek yerinde değildi.bir şey söyleyecekmiş gibi oluyor fakat söyleyeceği şeyi geri yutuyordu.Ardından yemeğin sonuna doğru karşımızda bir adam bizi izliyordu.Masada oturan adamı görünce neye uğradığını şaşırdı.Beni kolumdan kavradı.Hesabı hızlıca ödedikten sonra beni evime bıraktımtan sonra bana kliniğe gideceğini söyledi.O bir psikologdu.Çok endişeli görünüyordu.Ne olduğunu sorduğumda bana gece kimseye kapıyı açmamamı ve perdeleri örtmemi söylemişti.Olanları kafam almıyordu.Bunları anlama düşüncesiyle.kendimi yatağa fırlattım.Sanırım Samonun başı dertteydi.Onun için çok endişeleniyordum.Onu birdaha görememe korkusu beni içten içe yiyordu.Korktuklarımın olmaması için dua ederek düşünceli kafamı yastığa yasladım...