Gecenin Aşkı

Eve Dönüş Yolu

Anlayamamıştım.Beni güvenliğim için eve götürmeyi teklif etti.Onu tanımak için bu fırsatı kaçıramazdım.Evet demeliydim.Ama zihnim,bunun yanlış olduğunu,onda garip giden birşeyler olduğunu söylüyordu.Ama uzun zaman önce aklımla düşünmeyi bırakmıştım.Kalbimin derinliklerinden gelen sesi dinledim.Teklifini kabul ettim.Onun o sevinci beni çok heyecanlandırdı.Yola koyulduk.Bana geçmişm hakkında sorular sordu.Ama bana acınılmasından hiç ama hiç hoşlanmıyordum.Ona sadece yalan söyledim,sadece yalan...O ise bana hayatında yaşadığı herşeyi anlattı.O da benim gibi travmalarla dolu bir geçmiş ve ailevi sıkıntular...Donup kalmıştım.Bana böyle herşeyi anlatması garip gelmişti.Sanki en yakın arkadaşıydım.O bana çok dürüst davranmıştı.Bense,yalan söylemiştimKendimi onun yanında küçük düşürmüştüm.Yalan söylediğimi itiraf ettim.Geçmişte yaşadığım bütün travmaları,acıklı anları,Anne hasretini anlatmıştım.Bana acımadı...Tam tersine bana cesaret vermişti.Şimdiye kadar kimse bana böyle davranmamıştı.O anki bana bakan cesaret verici,masum yüzü kimseye anlatamazdım.Çünkü o da aynı benim gibi büyük travmalar yaşamış,ayakta dimdik durmayı başarmıştı.Bunu banada aşılamaya çaşıltığını anladım.Eve gelmiştik,hiç bitmesini istemiyordum.Ama bitmişti. Bana telefon numarasını verdi.Bende ona verdim.Arkadaş olmuştuk.İlk defa beni anlayan,beni ben olarak kabul eden,bana yaşadığım tüm psikolojik sorunlarıma karşı beni ezik biriymişim gibi görmeyen,benimle aynı duyguları yaşayan bir arkadaşım olmamıştı.Çok mutluydum,ona selam verdim ve kapıyı kapattım.