"Helin!"diye bir ses geldi arkamdan.Arkama döndüm karşımda Deniz'i gördüm.Anladığım kadarıyla okuldan yeni çıkmıştı.Yanıma geldi.
-Nasılsın?
-İyiyim.
Çok enerjik görünüyordu.
-Seni bu kadar mutlu eden ne bakalım?
Yaklaş işareti yaptı.Kulağıma:
-Aşık oldum.
Dedi.Sonra da:
-Hani birkaç aydır bir kızla buluşuyordum ya o kız işte.
Kimdi benim yakışıklı kankamı kendine aşık eden kız diye düşünmedim değil.
-Onu senle tanıştırmak istiyorum.
Dedi birden.
-Çok işim var.
Dedim ama iş işten geçmişti.Her zaman olduğu gibi yine beni ikna etti.Çok güzel döşenmiş bir kafeye girdik.Bir kızın oturduğu masaya doğru yürüyorduk.Zannedersem kız buydu.Mavi gözlü,kumral saçlı bir kızdı.Deniz'in yanına yakıştırmadım değil.Tatlıydı,bakışları içtendi.Adı Kumsal'mış.Adları da uyumlu.Sanki birlikte olmak için doğmuşlar gibi.
Deniz:
-Ne içersiniz?
-Ben bir kahve alırım.
-Bana farketmez,ben de kahve alayım.
Deniz üç tane kahve söyledi.Sohbete başladık.Bir yandan kahve içip bir yandan konuşuyorduk.Hepimiz üniversiteye gidiyoruz.Ben tıp,Deniz mühendislik,Kumsal ise mimarlık okuyor.Ne kadar özelliğimizin aynı olduğunu konuştuktan sonra anladım.
Çok mutlulardı.Daha çok yeni olmalarına rağmen bir araya geldiklerinde kalplerindeki aşkın gözlerindeki mutluluk kadar çok olduğunu gördüm.Yan yana olduklarında herşeyi başarabileceklerdi sanki.Aşk bu kadar saf olabilirdi.
Kahvemi bitirip masanın üstüne koydum.Sonra kafeye Kumsal'ın mavi gözlerini andıran bir çift mavi göz girdi sahaya bizim masaya doğru geliyordu.Deniz ile kumsal hemen ayağa kalktılar.Niye kalktıklarını anlamadım.
Kumsal:
-Ağabey hoşgeldin.
Diye yanına gitti.sarıldı.
Deniz de:
-Hoşgeldin Emre.
Diye selamladı.
Demek Kumsalın ağabeyiymiş.Ben onu süzüyordum o da beni.Sonra:
-Merhaba.
Dedi.Ben de:
-Merhaba.
Diye karşılık verdim.
Sonra Deniz araya girerek:
-Aaa ben sizi tanıştırmayı unuttum.(beni göstererek)Bu Helin.(bu sefer onu göstererek)Bu da Emre.
Dedi.
-Tanıştığıma memnun oldum:
Dedim.O da:
-Ben de.
Dedi.
Deniz ona da kahve söyledi.Onunda kahvesi bittikten sonra Deniz:
-Ben Kumsal'ı bırakırım Emre.Sen de Helin'i bırakırsın de mi?
OHA Deniz.İnanmıyorum.
-Olur.
Dedi Emre.
Beni eve bıraktı.İstemsizce gülmeye başladım.İlk defa farklı hissetmiştim çünkü Deniz dışında çok fazla biriyle takılmazdım.
Kafede otururken biraz konuştuk.Ben Kumsal ile aynı yaştaydım.Emre Deniz'den biraz daha büyüktü.
Eve gidip yastığıma sarıldım.Hayal kurarken uyuya kalmışım.Uyandığımda aklıma o geldi''Emre''.Acaba o benim hakkımda ne düşünmüştü?Bir şekilde öğrenmem lazım.
Diğer gün okula gittiğimde onunla karşılaştım.O da tıp okuyormuş.Okul değiştirip bizim okula gelmiş.Aslında üniversitede okul değiştirmek zor.Ama Deniz,ben,Kumsal ve Emre'nin maddi durumu genelden daha iyi olduğu için normal.
Konuşurken sohbete dalmışız,zil çaldı.Dersin bitmesi için ne kadar dua ettim bilmiyorum.Ben çok kızlarla takılan biri değilim.Dedikoduyu da hiç sevmem zaten.Bu yüzden biraz sınıfta sessizimdir diğerlerine göre.Ama notlarım gayet yüksek.
Birden Emre aklıma geldi.Zil çaldı.Emre'yi gördüm ama koluna girmiş bir kız vardı.Kimdi acaba?Biraz ürperti sarmıştı içimi,neden bilmiyorum ama kalbim ağrımaya başlamıştı.Yanına gitmek istiyordum.Ama gidemiyordum.Cesaretimi topladım ve gittim.
-Merhaba.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşık Olmak Çok Mu Kolay?
JugendliteraturHiç kimse izlemiyormuş gibi dans etmeniz, asla kırılmayacaksınız gibi sevmeniz, dinleyen kimse yokmuş gibi söylemeniz ve yeryüzündeki cennet gibi yaşamanız dileğiyle... Bu kitap size bu sorunun cevabını verir umarım...
