การได้รับยิ้มของคุณทำให้ผมดูเป็นคนมีค่า
อ้อมกอดที่เคยได้รับมันช่างแสนอบอุ่น
ลมหายใจอุ่นของคุณที่รดต้นคอของผมในตอนนั้นมันทำให้ผมใจเต้นแรง
อกเกร็งที่แนบชิดกับแผ่นหลังของผมมันทำให้รู้สึกวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก
แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามหมัดคอยโอบรอบตัวผมไว้ในวันที่หนาวเหน็บ
คางที่คุณเคยวางไว้ที่บ่าของผมหน่ะ ผมไม่เคยลืมความอบอุ่นนั้นแม้แต่น้อย
เหล้าเบียร์ที่คุณชอบดื่มผมยังจำยี่ห้อนั้นได้อยู่และทุกๆครั้งที่ผมดื่มผมมักจะเศร้าและอบอุ่นไปพร้อมๆกัน
เสียงฮัมของเพลงท่อนเดียวที่คุณเคยร้องทุกวันจนผมเบื่อ แต่ตอนนี้ผมกลับร้องมันทุกวันที่ผมตื่นนอน
เสียงกระซิบที่คุณเคยบอกผมก่อนนอนทำให้ผมมักจะฝันดี แต่พอไม่มีเสียงนุ่มนั้นมันทำให้ผมโดดเดี่ยวแปลกๆ
คุณทำให้ผมไม่สามารถมีใครได้อีก ทำให้ผมรอ ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขในช่วงเสี้ยววินาทีที่ผมเห็นหน้า และคุณทำให้ผมร้องไห้เมื่อเห็นคนคนนั้นที่ควงแขนของคุณที่เคยเป็นของผม
คุณทำให้เจ้าเทดดี้แบร์บนหัวเตียงของคุณที่ผมกลัวมัน ในตอนนี้ผมกลับต้องเอามันมานอนกอด ผมต้องคอยจูบหน้าผากมันทุกคืนเมื่อผมนอนไม่หลับ
ในขณะที่คุณลบผมออกจากเมมเมอรีในเครื่องผมกับเก็บรูปคุณเอาไว้
ผมจำได้ว่าคุณไม่ชอบถ่ายรูป ผมเลยคอยถ่ายคุณยามคุณเผลอ
ผมจำได้ว่ารสชาติกาแฟที่ผมเคยชงให้คุณดื่มทุกเช้ามันทั้งหวานเลี่ยนรสชาติไม่เคยเหมือนกันสักวันแต่คุณก็คอยดื่มจนหมดเพราะกลัวผมจะน้อยใจ
เสื้อผ้าชุดต่างๆที่คุณเคยห้ามแต่ผมไม่ฟัง ตอนนี้ผมทิ้งมันไปแล้วตามคำขอของคุณ แต่มาคิดใหม่มันก็สายไปส่ะแล้ว
ผมคงงี่เง่า ขี้โมโห เอาแต่ใจ ใช้แต่อารมณ์กับคุณ
คุณเอาแต่ หึงหวงไม่เข้าเรื่อง
คุณคงเป็นสีเขียวแสนร่มเย็นและอบอุ่น ผิดกับผมที่เป็นสีแดงตัวแทนของความชั่วร้าย
ชุดนอนคู่ของเรา ผมไม่ได้ใส่มันอีกเลย ผมแขวนมันไว้ในตู้เสื้อผ้าของคุณ
ผมไม่สามารถทำให้คุณเลิกเป็นคนขี้เหล้า หรือสูบบุหรี่ได้ เพราะทุกครั้งที่คุณดื่มเหล้าผมมักจะดื่มด้วย
ยามคุณออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงผมมักจะไปกอดและซบต้นคอของคุณจากด้านหลัง
ผมชอบกลิ่นน้ำหอมและบุหรี่ของคุณที่มันตีกัน
ผมชอบกลิ่นที่ต้นคอของคุณ มันเป็นกลิ่นครีมอาบน้ำของผมที่คุณใช้ตาม
เล็บผมที่เคยข่วนหลังคุณจนเลือดซิบ แผลคุณจะหายหรือยัง
ลีลาเซ็กซ์ของคุนมันแย่มากจนผมต้องขึ้นขย่มบนตัวคุณทุกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นรสจูบของคุณช่างหวานหอมเหลือเกิน
ผมไม่เคยขอให้คุณคบกับใครหรือเลิกกับใคร ผมขอแค่คุณไม่ลืมผม
ผมไม่ได้ต้องการสัมผัสนั้นกลับคืนมา ผมแค่เสียใจที่รักษามันไว้ไม่ได้
และทั้งหมดนี้
ผมไม่คิดจะลืมมันเลย
"ปาร์ค จีมิน"
THE END
อะเปงไงล่า5555
