Szpital psychiatryczny

Początki mojej historii

Jest 3.05.2018 ok 21:00. Siedzę pod kocem, przeglądam cytaty słucham muzyki. W pewnym momencie znowu pojawiły się te myśli... z każdej strony słyszałam głos, że jestem beznadziejna, że lepiej gdyby mnie tu nie było, mimowolnie poszłam do kuchni, wyciągnęłam leki, czytam-coś na serce, coś na tarczycę, coś przeciwbólowego i sterta antybiotyków, włożyłam wszystko do siatki, wzięłam jakąś butelkę, nawet nie sprawdzałam co to... ważne, że ma procenty. Poszłam do rodziców, powiedzieć dobranoc, to było okropne, byłam pewna, że widzę ich ostatni raz. Wróciłam do pokoju, wyjęłam wszystko na łózko, usiadłam, nie czułam nic, smutku, złości, żalu totalnie nic, pustka. Czułam, że muszę to zrobić. Dookoła wszystko mówiło, że dam radę.
Wyjęłam tabletki z opakowania... policzyłam-30. W drugim-50 w sumie około 200. Zaczęłam połykać, powoli popijałam alkoholem, połknęłam, dałam radę... poszłam spać z nadzieją, że się nie obudzę, a jednak z kacem, ale wstałam...przecież miało mnie tu nie być, poszłam dalej spać, przespałam dwa dni. W poniedziałek wróciłam do szkoły, nie pamiętam tego dokładnie, ale Pani psycholog zauważyła nowe rany, zaprowadziła mnie do pani pedagog, która miała zrobić jakiś test. Zadawała różne pytania, aż doszła do prób samobójczych. Tak bardzo chciałam zmienić swoje życie więc po chwili powiedziałam jej prawdę. Powiedziała tylko, że mam wracać do domu i że musi zadzwonić do mojej mamy.
Wróciłam i poszłam spać. W międzyczasie wróciła też moja mama, zawołała mnie na obiad, przez okno zobaczyłam radiowóz ale myślałam, że to do sąsiadów, ale nie. W kuchni siedziało dwóch ratowników i para policjantów. Ratowniczka zapytała mnie czy to to wzięłam, twierdząco kiwnęłam głową.
Zabrali mnie na pediatrię, zbadali mnie ale stwierdzili, że jest okej i następnego dnia po konsultacji z psychiatrą przewieźli mnie do szpitala psychiatrycznego na izbę przyjęć.
Ciąg dalszy wkrótce. Zostawiajcie komentarze na co mam zwrócić uwagę i o czym pisać najwięcej❤️