ถึงแม้ว่าแทฮยองจะไม่ช่ำชองอะไรกับเรื่องพวกนี้ แต่เขาก็ฉลาดพอที่จะตีความออกว่าจีมินกำลังต้องการอะไร
"เรา—กลัวทำให้เธอไม่ชอบ"
"..."
"เราไม่เคยทำเรื่องแบบนี้...กับใคร"
เสียงทุ้มต่ำระร่ำระลักพูดขึ้นมา ร่างสูงพยายามจะปลีกตัวออก แต่ถึงอย่างนั้นกลับถูกดันให้นั่งลงด้วยฝ่ามือคู่เล็ก ยิ่งคำสารภาพอย่างตรงไปตรงมาออกจากปากของแทฮยองก็ยิ่งทำให้จีมินพึงพอใจมากกว่าที่จะหงุดหงิด
"เธอเป็นคนฉลาด"
"..."
"เราเชื่อว่าเธอจะเรียนรู้มันได้เร็ว"
"แต่จีมิน.."
"เราชอบแทฮยองนะ"
!
คำสารภาพอย่างตรงไปตรงมาจาจีมินทำเอาคนฟังหัวสมองขาวโพลนไปชั่วขณะ ชายหนุ่มอ้าปากค้างเล็กน้อยพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างกว่าปกติ สายตาที่กำลังสบอยู่กับจีมินหวั่นไหวไปอย่างเห็นได้ชัด
"เป็น...ไปได้ยังไง"
"ไม่รู้เหมือนกัน" จีมินยักไหล่เบาๆ "รู้แค่ว่าชอบ"
"..."
"แต่ถ้าเธอไม่ได้ชอบเราก็ไม่เป็นไร ลองมาวันไนท์กันเฉยๆก็ได้"
