Yorgunluğu yıllardır üzerinde ağır bir yük gibi taşıyorsun. Herkese ya da kime istersen güçlü olduğunu gösteriyorsun. Güçlüsün. Hatta sen benim hayatımda tanıdığım en güçlü insansın, Natasha. Ama içinde kan ağlayan küçük bir kız olduğunu biliyorum. Seni neye dönüştürdüklerini, senden çaldıklarını... Bir zamanlar insanlar sana güzelliğin için önünde eğilirken bir anda iyi insanların içinde bulunman her şeyi altüst etti. Değiştin. Belki de içinde saklı tuttuğun şeyin farkına vardın. Sevgini köreltmeye çalıştıklarını gördün ve şimdi o sevgiyi kat be kat ailenle yaşıyorsun. Onlar her ne kadar bu birlikteliği bir takım çalışması olarak görse de sen sahip olmak istediğin aileni karşında bulduğun için şükrediyorsun ama onları bir şekilde kaybetmek seni yordu. Umutsuz geçen yıllara götürdü. Ama biliyor musun, senin hâlâ umut dolu olduğunu görmek beni sevindirdi.
Çünkü sen bir annesin. Sen ailenin annesinin, Natasha. Ve çocuklarını kaybetmek sende derin yaralar açsa da umutsuzluğa kapılmadın. Seninle gurur duyuyorum, kızım. Her şeyini sadece ailen için, insanlar için ve hatta evren için ortaya koydun. O güzel kalbin her gün tek bir amaç için atarken sen hep umut dolu oldun. Ve sonunda her şeyi düzeltebilecek bir şey olduğunda gözünü bile kırpmadın. Fedakarlığını hiçbir zaman unutmayacağım. Kimse oraya gidip kendini feda etmezdi. Sen yaptın. O güzel ruhun herkesi kurtardı. Kıymetini bilmediler demiyeceğim. Merak etme! Seni seven bir ailen var. Seni 3000 kez seven biri var. Seni 3000 kez seviyorum. Huzurla uyu! Belki orada senden çaldıkları her şeyi bulabilirsin ve sonsuza kadar mutlu yaşarsın.
