Promise (𝐎𝐧 𝐆𝐨𝐢𝐧𝐠)

𝙿𝚛𝚘𝚕𝚘𝚐𝚞𝚎

My past

-

"Mommy!! kailangan niyo na po talagang umalis ni Daddy, Mom?"

"Yes baby Raine. i'm really sorry babalik din kami iloveyou baby" sabay kiss ni Mommy sa noo ko

"M-mommy i-iwan niyo p-po ka-kami ni kuya?" m-mommy n-no!!" sigaw ko kay mommy habang umiiyak ako sa harapan niya at pigil na umalis. ayoko ayoko silang umalis no way ayaww!!

"Anak wag matigas ulo okay? babalik kami ingat kayo dito ah" sabi ni daddy sabay pasok sa kotse.

Hinabol ko sila pero hinala ako ng yaya ko papasok ng bahay. inawan nanaman nila kami pupunta nanaman silang US kami nalang ulit dito ni kuya. 12 yrs old palang ako grade6 tas si kuya 14yrs old nakakaya na nila kaming iwan dito sa pilipinas kung pwede naman kaming sumama sakanila pero sabi nila bawal daw.

Naka tulog pala ako pag katapos ko umiyak ng umiyak, bumangon ako sa kama sabay baba upang lumabas mona.

"Oh raine saan ka pupunta?" biglang sabi ni kuya saakin.

"Dy-dyan lang po kuya ko"

Lumabas ako ng bahay at pumuntang clubhouse. umupo sa lupa nakatingin lang sa langit, bat ganon lagi nalang kaming iniiwan dito ni mommy at daddy mahal ba nila kami?

Nagulat ako ng may naramdaman akong tumabi saakin kaya agad kung tiningnan.

"Sino ka?" sabi ko sa lalaking katabi ko

"Di ako sinoka noh tch"

"Tsk! pilosopo umalis kana nga dito!! "

"Hahahaha okay chill. i'm dylan and you are?"

"Ra-raine!! helloo!!" masigla kung sabi

"Hi raine. so bat magisa ka langdito?"

"Ahh wala. gusto ko lang talaga mapagisa kasi iniwan kami ni daddy at mommy pumunta silang US."

"Ah. Alam mo raine dapat di ka malungkot dapat lagi kang masaya. gusto mo laro tayo?" masigla niyang sabi saakin

"Halaa! wehh? sure taraaa!" masigla ko ding sabi saakin

"Btw ilan tayo kana raine?"

"12 years old ikaw?"

"13years old"

"Ahhhh edi kuya kita? hahaha joke lang mas matanda ka sakin ng isang taon"

"Tara laro tayo"

Isang oras kami naglaro ng laro ng kung ano ano....

"DYLAN ANAK! ASAAN KAAA? DYLAAAN!!" may biglang sumigaw na babaeng, hala hinahanap niya si dylan

"Dy-dylan hinahanap ka ata ng mommy mo?"

"U-uh o-oo nga, MOMMY! MOMMY! I'M HERE" sigaw niya sabay wave sa mommy niya.

"Ay jusko dylan anak naman! kung saan saan ka pupunta anak. tara dito mag didinner tayo ng daddy mo sa labas anak" sigaw ng mommy niya.

Buti pa siya nakakasama niya parents niya ng matagal. eh kami ni kuya di kami nagdidinner ng samasama. ni hindi nga kami kumakain sa labas. kasi lagi silang busy

"R-raine alis na ko ah. stay strong ah. andito lang ako for you di ka nagiisa. maglalaro pa din tayo, happy lang baybayyy!" sabi niya sabay umalis na siya.

Ansaya ko kasi nagkaroon ako ng kaibigan, sana magkita pa ulit kami.

Nung umalis na si dylan umuwi na din ako kasi nakakaramdam nako ng gutom.

Kaya umuwi na ko at kumain na sabay pasok sa kwarto. nagtatampo pa din ako kay mom and dad super.

After2 years naging mas close pa kami ni dylan. lagi kami naglalaro, nagtatawanan. naging malapit na kami sa isa't isa. crush ko na nga siya eh pero di niya alam hehe. ang sweet niya kasi tas binibigyan niya ko ng white rose.

Pagkagising ko bumangon na agad ako sabay lumabas na ng bahay para pumuntang clubhouse baka sakaling andun si dylan kasi sabi niya kita daw kami dito kasi may sasabi siya at may ibibigay daw siya saakin. hala! baka mag gusto na siya saakin? OMG!! aamin ba siya? aamin na din ako kyaahh!

Kaya masigla akong pumunta dito, umupo ako para hintayin siya. 20mns wala pa din siya baka tulog or kaya umalis sila ng parwents niya pero sabi niya intayin ko daw siya eh.

After1hr wala pa din siya. Sabi niya may sasabihin at ibibigay siya? sabi niya darating siya? bat wala pa siya? baka umalis sila pero iintayin ko pa din siya dito. nag promise siya eh

*Flashback*

"Raine, bukas kita ulit tayo dito ah may sasabihin ako sayo at may ibibigay ako intayin moko ah"

"Sure dylan besprend iintayin kita. promise yan ah!"

"Promise besprend"

"Sige na besprend uwi kana uuwi na din ako babyeee!!

"Hatid na kita!!"

"Sige po tara na"

*End of flashback*

3hrs nako nakatanga dito pero nianino niya wala wala akong nakita. nag promise siya e
pero bat wala siya di siya pumunta.

ANSAKIT! PATI SIYA INIWAN NA DIN BAKO?

Umuwi nako, baka kasi hinahanap na nila ako. di ko na siya hihintayin.

Kung kailan aamin nako sa feelings ko sakanya? di siya sumipot?

Wala akong ginawa kundi umiyak ng umiyak sa kwarto.

-

Kinagabihan

Pumunta ako sa bahay nila upang makita ko siya at makausap. baka kasi nakalimutan niya.

"Dylan. Dylan. Tao po" sigaw ko pero walang nasagot

"Oh bata sino hinahanap mo?"

"Si dylan po asan po ba siya?"

"Ay nako bata wala na sila dyan umalis na kagabi pa pumunta ng korea. nako bakit?"

Huh? KAGABI PA? iniwan niya nako? s-sabi niya pu-punta siya? sabi niya di niya ko iiwan sabi niya andyan siya para sakin? pero iniwan niya din ako? ansakit. bigla nalang tumulo luha ko di ko mapigilan masaktan

"A-ah s-sige po salamat" naglakad nako pauwi ayoko ng sayangin oras ko kakaintay sakanya kasi iniwan niya din pala ako.

--

Simula nung iniwan ako ng bestfriend ko di nako naniwala sa salitang PROMISE dahil lahat ng promise napapako. di nako nangangarap na makita ko pa siya ulit hindi na. dahil iniwan niya na din ako. lahat ng mga sinabi niyang salita binaon ko na sa lupa dahil lahag iyon ang kasinungalingan.

Naalala ko mga araw na napakasweet niya saakin. pupunta siya sa bahay namin para bigyan ako ng cupcakes, chocolates, letters, feel ko nga may something saamin kahit ganto kami kaedad pero feel ko lang pala. di manlang siya nagpaalam saakin. sabagay sino bako? bestfriend lang naman niya ako.

Matatanggap ko din to, makakamoveon din ako. yeah para sa iba napakababaw ng dahilan para magkaganito ako pero saakim sobrang taas ng dahilan. dahil siya ang unang nagpatibok ng manhid kung puso.

Bestfriend, ito yung andyan sa tabi kapag wala ka ng makapitan. siya yung gagawa ng paraan para sumaya ka. siya din yung di ka iiwan. siya yung lalaitin ka ng sobra. pero siya din pala yung taong sasaktan ka mas higit pa sa naranasan mo dahil siya din pala ang nagpatibok ng puso mo.

--

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

NOTE: There are be grammatical errors and typos that you will read along the way, hoping for your kind consideration and understanding. -Lalaine

All Rights Reserved © babskiekyut 2019