M.Lee:
Haechan?
Haechan:
Yine ne var?
M.Lee:
Odama gelir misin?
Lütfen...
Haechan:
İstemiyorum.
M.Lee:
Yalvarırım...
Ne istersen veririm
O hep istediğin kulaklığımı bile veririm
Lütfen gel
Haechan:
Neden?
O kulaklığa bu kadar değer verirken, bana verecek kadar ciddiysen
Ne oldu?
M.Lee:
Hiçbir şey senden değerli değildi, Haechan
Seninle uğraşmak için vermeyeceğim diyordum.
Umurumda değildi kulaklık.
Bana sen yeterdin
Sen, bir karavan, ve sonsuz müzik...
Geçtiğimiz ülkelerden alınmış kitaplar, tişörtler...
Ama olmadı.
Olsun, varsın olmasın.
Senin kokunu alabiliyorum hala, o tarifi imkansız sesini duyabiliyorum, bana yeter...
Haechan:
Boş yapmayı kes
Ne oldu?
M.Lee:
İyi değilim, Haechan...
Sanırım kendime zarar verdim
Ama hissetmiyorum
Ruhum sızlıyor
Ve bu sızı, bileklerimden kanıyor
İnsanın bilekleri kanarken hissetmez mi?
Hissetmiyorum
Kalbimin acısı haricinde hiçbir şey hissedemiyorum
Haechan:
Sikeyim Mark Lee
Ne saçmalıyorsun
Sadece aşk acısından bileklerini kesecek kadar şımarık olduğunu söyleme bana
Hayat bundan mı ibaret?
Gelmiyorum.
Başkasını çağır
M.Lee:
Peki, Haechan...
