~ანის ნაწილი~
ოდესმე გქონიათ შემთხვევა როდესაც სკოლის პირველ დღეს ნაყინით მოთხვრილი 12 ბავშვი იდექით ქუჩაში და გიჟებივით იცინოდით. აი მე კი მქონია.
{ერთი საათის წინ}
მე და ქუქი უკვე მაღაზიაში ვართ და ნაყინებს და სასუსნავებს ვყიდილობთ დანარჩენებისთვის. მე კალათში ვზივარ ის კი დამაგორავებს აქეთ-იქით. რაღაცეებზე ვიცინით და სასუსნავებს ვაგროვებთ. როგორც იქნა მივაღწიეთ სალარომდე და თანხა გადავიხადეთ. ქუქის შემხედვარეს მეცინება ისეა დახუნძლული პარკებით.
ანი: თუ გინდა მოგეხმარები -სიცილით ვამბობ და მას ვუყურებ
ქუქი: არა იყოს მარტოც გავუმკვლავდები- მთელი გზა სიცილით ვკვდებოდი ქუქის გამო. როგორც იქნა სკოლამდე მივაღწიეთ. ყველა ჩვენ მოგვჩერებოდა. ამაზე ხო საერთოდ სიცილი ამიტყდა. ასე სიცილ-სიცილით ავედით სახურავზე.
ჰობი: აი ჩვენი გვრიტებიც მობიდნენ. -სიცილით დაიძახა რაზეც ლიზიმაც არ დააყოვნა და თავში იმხელა წამოარტყა მე მეტკინა.
თეჰიონი: რა იყო ჰოსოკ გოგო გჩაგრავს? -დამთავრებული არ ქონდა რო ანა დაახტა ზემოდან და ღიტინი დაუწყო. ამასობაში მე ნაყინი ამოვიღე ერთ-ერთი პარკიდან და ჭამა დავიწყე.
ქუქი: ნწ ნწ შეხედე რა დრო დაგვიდგა გოგოები გვჩაგრავენ ბიჭებს. გიჩივლეებთ -დაიყვირა თუ არა ჩემი ნაყინი სახეში შევაზილე.
ქეითი: საჭმლით ომიი - იყვირა და ახლად გახსნილი ნაყინი იუნგის შეაზილა თმაში. -აი ასე დაიწყო ყველაფერი. ერთმანრთს ნაყინებს ვესროდით როდესავ ნაყინები ამოგვეწურა კოკა-კოლებზე გადავედით. ამას სხვა სასუნავები მოყვა. უბრალოდ ვერ აღგვიწერთ როგორ გამოვიყურებოდით. ამის შემდეგ სიცილით უკვე ძირს ვიწექით.
ნამჯუნი: აი ეხლა როგორ ვაპირებთ გარეთ გასვლას? -ნამჯუნის სიტყვების გამო ყველა დავდუმდით მაგრამ მალევე ისევ სიცილი გვიტყდება.
ნათია: ხო წარმოგიდგენიათ ბავშვების სახე ასე რო დავვინახავენ. - ნელ-ნელა სკოლისაკენ დავიძარით. გზად ფეხი გვიცურავდა და სიცილით ვკვდებოდით. ის იყო მანქანებში უნდა ჩავმსხდარიყავით რომ დირექტორმა ჩაგვავლო ხელი.
დირექტორი: ახლავე ჩემს კაბინეტში. -ხმა არცერთს არ ამოგვიღია ისე გავწიეთ დირექტორის კაბინეტისაკენ.
~ავტორის ნაწილი~
13 ადამიანი მიყილებით შევიდა დირექტორის კაბინეტში. 12 ბავშვი რომლებიც ერთმანეთის კიყოლებით თავჩახრილნი იდგნენ და დირექტორი რომელიც თავაწეული მიჰყვებოდა მათ უკან. თითქოს გეუბნება აქ ბოსი მე ვარო. თავჩახრილი ბავშვები ერთი მიორის მიყოლებით აათვალიერა და კმაყოფილებისგან თავი მაღლა აწია.
დირექტორი: რას მივაწერო თქვენი ასეთი უმსგავსო საქციელი? ჯერ სკოლას აცდენთ შემდეგ კი ასეთ -თითი ჯონგუკს ააყოლა- აი ასეთ მდგომარეობაში გვევლინებით და ცდილობთ სკოლიდან გაიპაროთ?
ჯინი: დირექტორო ასე არ ყოფილა ჩვენ უბრალოდ -სიტყვას დირექტორის თითი აწყვეტინებს.
ლიზი: მაგრამ... -ამაზე უკვე დირექტორს მოთმინების ფიალა აევსო და ყველას გაბრაზებული თვალებით შეხედა.
თეჰიონი: როგორც ჩანს რიტორიკული შეკითხვა იყო - ჩაიბურტყუნა თავისთვის.
ანი: ვაუ მართლა? ჩვენ კი ვერ კივხვდით გამომივიდა ესეც დიდი გილოსოფოსი -თქვა და თვალები აატრიალა.
თეჰიონი: აუ... შენ საერთოდ გაჩუმდი რაა. შენი ბრალია ახლა აქ რომ ვართ ეს ორი ისეთი გამწარებული კამათობდა სხვები ხმის ამოღებას ვერ ბედავდნენ.
ანი: უკაცრავად მაგრამ მე რა შუაში ვარ? -გაბრაზებული თვალებით შეხედა თეჰიონს.
თეჰიონი: ხო ზუსტად რომ შენი ბრალია შენ დაიწყე ყველაფერი...
-ეს უკვე ქუქიმ ვეღარ მოითმინა და მათ დიალოგში ჩაერია.
ქუქი: თეჰიონ გაჩერდი. ანი იმდენადაა დამნაშავე როგორც ჩვენ ყველა -ხმის მაღალი ტემბრით თქვა. ამაზე დირექტორი საერთოდ შეიშალა.
დირექტორი: ახლა წახვალთ სალებში გამოიცვლით და დაბრუნდებით გაკვეთილების შემდეგ კი ბიბლიოთეკას დაალაგებთ. ოღონდ გახსოვდეთ 9 საათლზე სკოლის კარები და ფანჯრრბი ავტომატურად იკეტება. ახლა თავისუფლები ხართ. -ანი პირველი გავარდა კაბინეტიდან გაბრაზების ნიშნად. მას გოგოები მიყვნენ ბიჭები კი გაავებული სახით უყურებდნენ თეჰიონს რომელსაც ქუქის სახის დანახვაზე სახიდან ყველანაირი ემოცია გაქრობოდა.
