Little Tomlinson | Larry ✔

•Özel Bölüm•

Tam 3693 kelime, bence gerçekten özel bir bölüm, daha fazla bekletmek istemedim.

🌹

Harry'den, Yıllar Önce, İlk Gün

"Yarın işinde ilk günü olan bu adam için şerefe kaldırıyoruz!"

Zayn elindeki bardağı kaldırıp masanın ortasına doğru tutarken, hepimiz bardaklarımızı kaldırıp tokuşturmuş ve bardaklarımızı yudumlamıştık. Yarın ilk iş günüm için hazırlanmam gerekirken, oturmuş arkadaşlarım ile bunun kutlamasını yapıyordum. Pek şikayetçi olduğum söylenemezdi, arkadaşlarımla son son böylesine bir kutlama yapmak iyi geliyordu ama yine de gerçekten çok fazla heyecanlıydım.

"Çocuklar, moralinizi bozmak istemem ama..." Liam'ın gözleri, elindeki telefon ekranından kalkıp beni bulmuştu. "Şu sana bayağı hasta olan kız yine yazmış bana. Sana ulaşamıyormuş Harry."

Homurdanıp elimdeki bardaktaki sıvıyı oynattım. Hoşlanmadığım, en azından onun bana baktığı gözle hiçbir şekilde bakmadığım kız her seferinde bana ulaşma çabası içerisindeyken kendimi iyi hissetmem mümkün değildi. Elbette onu hiç aşağılamamış veya herhangi bir atıfta bulunmamıştım. Sadece onu, onun gibi sevmediğimi söylememe rağmen aldığım karşılık onun peşime daha çok takılması oluyordu.

"Sanırım bozdun kardeşim," dedi Niall başını sağa sola sallayıp.

"Ama inkar edemem," dedi Zayn. "Sana hayran olanlar çok fazla Harry. Neden birini seçmiyorsun? Tanımayı deneyebilirsin."

Alayla güldüm. "Konuşmayı denemiyor muyum sanıyorsun? Ah, çok yakışıklısın Harry. Fitness'a mı gidiyorsun yoksa koşuyor musun Harry? Gözlerin için lens mi kullanıyorsun Harry? Ah Harry!" Ben bunları söylerken onlar gülmüştü. "Ayrıca Zayn, birini seçmek de ne? Onlar eşya mı?"

"Bilmiyorum, sadece söyledim işte."

"Üstelik... Yani benim istediğim özellikler çok daha farklı. Kendimi bildim bileli tek istediğim sevimli, masum, saf güzellikte-" Ah, kesinlikle ateşli de. "- her zaman yanımda olmasını istediğim, sevgi dolu, şımarık olmayan biri istiyorum. O masumluğun tatmamış olduğu her şeyi ona yaşatmak, onu şımartmak istiyorum çocuklar. Bilmiyorum, belki istediğim özellikte birini hiç göremem veya onun yerine günün birinde başka biriyle karşılaşırım ama en azından bu özeliklere sahip olmasını içten içe çok fazla istediğimi biliyorum. Tek isteğim bu olabilir."

"Öyle birini bulursan neden bize de haber vermiyorsun?"

"Öyle birini bulursam neden size haber vereyim?" Sırıttım. Neyse ki kafa dağıtmak, yarınki heyecanımı unutmamı sağlamıştı.

- -

Önümdeki okul binasına bakarken boynumu sıkan kravatı düzenleyip yutkundum. Yirmi üç yıllık hayatımda, uzun süreli okul macerasından sonra okuduğum sıralardaki öğrencileri öğretme düşüncesi midemi kasıp kavuruyordu. Adımlarımı okul binasına doğru çevirip içeriye ilerlerken, bahçedeki öğrencilerin bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. Siyah takım elbisem, beyaz gömleğim ve elimdeki evrak çantasıyla her yanımdan resmi olduğum öyle çok belli oluyordu ki, yeni bir öğretmeni fark etmemeleri imkansızdı.

Fısıldaşmalar eşliğinde kalabalık koridora geçtiğimde etrafa kısa bir bakış attım. Sabahın ilk saatlerinde lise çağındaki bu çocuklar bu kadar enerjiyi nasıl buluyordu bilmiyordum ama yine de kimsenin ruhsuz gibi dolanmamasına sevinmiştim.

"Hey, Tom! Topu bana at seni sersem!"

Bir grup gencin kahkahalarla gülüştüğünü fark ettiğimde bir anlık bakışlarım oraya kaymıştı. Tom adındaki çocuk elindeki kurumuş çamurla kaplanmış topu tutup kaşlarını onaylamazca çatıyordu. "Atarım ama sen de Louis'ye bir şey yapmayacağına söz ver, ahmak!"