Aral'ın benim için ne ifade ettiğini bilmiyordum hala Barkın'ı sevip sevmediğimide bilmiyordum Barkın'la ilgili bildiğim tek şey ondan nefret ettiğimdi.
Aral'ın beni neden araştırdığını hakkımda nasıl bu kadar şey bildiğini bilmiyorum. Başımı yukarı kaldırdım Aral'ın sorusuna cevap vermedim. Abimle bile bu konuyu konuşmamıştık sanki konuşulmazsa hiç yaşanmamış olucaktı. Çenem titrediğinde ağlamak üzere olduğumu anladım ve bunun zamanı değildi. Aral'a baktığımda yüzüme baktı.
'' Umay ben seni gerçekten üzmek istemedim. ''
'' Aral napmaya çalıştığını bilmiyorum bilmekte istemiyorum gitsen iyi olur. '' Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı.
'' Umay dinle lütfen amacım gerçekten seni üzme-
'' Aral git. '' Dediğimde ayağa kalktı.
'' Ne zaman konuşmak istersen ara lütfen. '' Cevap vermedim. 1 dakika sonra kapının sesini duydum. Mutfağa gidip çay hazırladım. Çalan telefonumun sesiyle irkildim salona gidip telefonu aldığımda arayan kişinin abim olduğunu gördüm. Ah sonunda aklına gelebildim.
'' Alo abi ? ''
'' Umay nasılsın ? '' Arkadan gelen sesler ne?
'' İyiyim abi sen yada siz mi demeliyim ? ''
'' Arkadaşlarım sadece nasıl olduğunu merak etmiştim. ''
'' İyiyim ben sen eğlenmene bak görüşürüz. '' Diyip telefonu kapattım. Hayır trip atmıyordum sadece aramızdaki soğukluğa dayanamadım. Balkona çıkıp çayımı içtim. Odama gidip üstüme doğru düzgün bişeyler geçirdim. Telefonumu ve cüzdanımı cebime atıp kapıyı kilitleyip çıktım. Nereye gittiğimi bilmeden yürüyordum. Piknik masalarının ve bankların olduğu bir parka geldiğimde durdum. Banklardan göle yakın olanı gözüme kestirdim banka doğru ilerlerken 13-14 yaşlarında bi kızın banka oturduğunu gördüm. Ve tabikide yanına oturdum. Oturduğumda kafasını hafiften kaldırıp bana baktı. Ela rengi gözleri ve hafiften kıvırcık kahverengi saçlarıyla çok güzel gözüküyordu. Gülümsedim karşılık verdi.
'' Merhaba. '' Dediğimde kendime şaşırdım amacım konuşmak değildi amacım yalnız kalmaktı.
'' Merhaba. '' Dedi. Burnunu çekti ya ağlamıştı yada hastaydı.
'' İyi misin ? '' Dedim.
'' Evet, yani. Siz ? '' Kafasını kaldırıp baktığında gözlerinin kızarık olduğunu gördüm.
'' İyi gibiyim işte normal. Ağladın mı sen ? ''
'' Hayır nerden çıkardınız ? ''
'' Ah hadi söyle hem kime anlatabilirim ki daha ismini bile bilmiyorum. '' Dediğimde gülümsedi.
'' Deniz. İsmim Deniz. ''
'' Benimde Umay memnum oldum. '' Elimi uzattım.
'' Bende. '' Diyip uzattığım elimi tuttu. Üstünde kısa kollu bi tişört vardı elleri çok üşümüştü ayrıca kollarında izler vardı. Ceketimi çıkarıp omuzuna koydum. Sonuçta benim üstümde kazak vardı üşümezdim.
'' Teşekkür ederim siz üşürsünüz ama ? ''
'' Kazağım var. '' Diyip gülümsedim.
'' Ee anlat bakalım. '' Dedim.
'' Neyi ? ''
'' Tatlım ne gerizekalıyım nede körüm şimdi kollarındaki izleri ve ağlamanın sebebini anlatır mısın ? İnsan anlatınca rahatlar. '' Diyip gülümsedim.
'' Şey annemlerle sorunlar var okulda sorunlar var. ''
'' Okulda noluyor ? '' Dedim.
'' Ezme şeyler işte. '' Dedi.
'' Façaların ondan mı ? '' Dedim.
'' İnsanın bi süre sonra yaşayası kalmıyor. ''
Aynen öyle.
Bazı şeyler insanı bıktırıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bundan Sonra İmkansız.
Jugendliteratur" Gitmem demiştin Barkın. Ne olursa bırakmam demiştin. " " Buyum ben Umay alış buna, bensizliğe alışacağın gibi. " " Git Barkın ama sakın gelme hani ben bu kadar severken gitme diye yalvarırken gittin ya sen işte bu yüzden sakın geri gelme. "
