KAUDUPUL

1. BÖLÜM

Hayat,
Tek kelime , iki hece , beş harf kimine acı kimine tatlı. Ben bana olan tavrını hala anlayamadım. Beni hep bir çocuk yerine koydu . ilk önce o çok istediğim uğruna herşeyi yapabileceğim oyuncağı verdi elime . bana tek oyuncağı değil aynı zamanda mutluluğu , huzuru , sevincide verdi. Gecem gündüzüm o oldu sonra ise hiç beklenmedik bi halde en mutlu anımda elimden aldı tek oyuncağımı değil aynı zamanda mutluluğumu , huzurumu ,sevincimide aldı ve ben yanlızlığa gömüldüm.
Dedim ya
Hayat,
Tek kelime ,iki hece ,beş harf kimine acı kimine tatlı ama bana hep kararsız .
Ben bu düşüncelere dalmışken birden kapımın tıklatılmasıyla kafamı silkeleyip kendime geldim. Gelen annemdi gözlerine baktığımda gözlerinde ki kizarıklığı gördüm hadi ama halamı ağlıyosun anne sen ve senin bu duygusallığın. Bakışmamızın uzun sürdüğünü fark edip konuşmaya başladım " Gül sultan sen hala ağlıyomusun ama b...." daha cümlemin devamını getirmeden konuşmaya başladı " Tabiki ağlıcam tek bi tane çocuğum var oda beni ,bizi terk edip başka bir şehre gidiyor ve bizi dinlemiyor." sözleri sitemkârdı hem sonlara doğru sesi kısılmış ve aynı zamanda titremişti. Bende üzülüyodum elbette ama oraya hem burdaki kötü anılardan hemde mesleğimi Türkiye çapındaki en iyi holding olan KOZANLAR holdinginde çalışacaktım. Belki torpil olarak anlıcaksınız ama holdingin sahibi babamın yakın bir dostu olduğu için ve babamın İstanbula bir tek orda o holdingde mesleğimi sürdürürsem gitmeme izin vereceği için kabul etmiştim. Neyse kafamı tekrar anneme cevirdiğimde hala suratı asıktı aslında annemin bu kadar üzüldüğünü görmesem ben de bu kadar üzülmezdim
-hadi ama sen ailene düşkün birisin her şekil üzüleceksin - dien içsesime hak verdim doğru diyordu her şekil böyle üzülecektim. Ben dalmışken adımın anılması ve omuzlarımın sarsılmasıyla kendime geldim " Lara kızım, Lara. Laraaaaa kızım sen beni duymuyomusun!" diyen annemle kafamı anneme cevirdim. Ben bu aralar cokmu dalıyordum ne daha fazla annrmi bekletmemek adına hemen cevab verdim  " kusura bakma sultanım dalmışım ne diyordun?"  annem gözlerini kısıp konuşmaya başladı " madem seni gitmekten vazgeçiremiyoruz o zaman bavulunu birlikte hazırlayalım hem azcıkta daha vakit geçiririz hemde uçağa geç kalmazsın" dedi. " Tabiki gönlümün sultanı sen yeter ki iste sen istedinde yapmadım mı?" desim gülerek. Kafamı hafif kaldırıp anneme baktığımda gülmek ve ağlamak arasında kalmıştı dudaklarındaki hafif tebessümle doğru yolda olduğumu anladım. Ben annemin güzel yüzüne bakarken annem konuşmaya başladı " hadi o zaman Lara hanım konuşmayı bırakıp işe koyulalım " bu kelimlerin ardından annemle kah gülerek kah hüzünlenerek bavul hazırlama işimizi bitirdik. Bavullarımı yardımcımız Hasan abi aşağıdaki araca taşırken bende son kez odama bakıyordum aslında son kez değildi elbette gelecektim ama yine de bu içimde bir vutukluk olmamasını sağlayamadı. Daha fazla düşünmemek adınaarkımı dönüp odadan çıkmaya başladım. Merdivenlerden aşağıya inerken annemle babamın kol kola beni beklediklerini gördüm. Sanırım hayatımda gördüğüm en güzel aşıklar annem ve babamdı bunca zaman ne birnirlerine bakışı değişmişti ne saygılarını bozmuşlardı nede bile isteye birbirlerini kırmışlardı onlarınkesi fevkalade bir aşktı hayrandım onların aşkına o kadar tatlılardıki. "Görüyormusun Mehmet Ali bey kızımız bizi burda bırakıp gidiyo" annemin konuşmasıyla gözlerim direk annemi buldu hadi ama biz bunları atlatmamışmıydık. "Annem, sultanım, gönlümün yari sizi temelli terk etmiyorumki elbette sizi görmeye gelicem, hem sizde geleceksiniz yanıma değilmi babacım ?" son cümlemle beraber kafamı babama çevirdim sonra kimse konuşmadan bakışlarımı kolumdaki saate diktim ve konuşmaya başladım. "Ooooo bak uçağın kalkmasına az kalmış böyle devam edersek uçağı kaçıracağım valla hadi arabaya geçelim" dedim ve kapıya doğru yol aldım. Ardından annemin homurdadığını duydum ve hafif bi şekilde kıkırdadım inşallah ses gitmemiştir. Kapıdan çıkıp arabaya doğru yürüdüm ve arak koltuğun kapısını açıp içeri girdim. Annemle babamın yerleşmesi vr babamın arabanın motorunu çalıştırmasıyla yola koyulduk. Annemin nasihatlarıyla Meis havaalanına doğru yol aldık

🕸

Havaalanına ulaştığumuzda babamın arabanın moturunu kapatmasıyla ben ve annemde arabadan indik. Babamda indiğinde onlara dönüp " içeri girmenize gerek yok zaten şimdi uçak kalkıcak burda vedalaşalım " dedim ve onlarla sarılamaya başladık annemle sarılırken herhalde arabadaki nasihatler az gelmiş olmaki ayak üstü yine nasihat vermeye başladı bu sefer babamda ona ortak oldu hadi ama  Allahtan babam annem kadar duygusal değildi yoksa işim yaş vallahi

🕸

En sonunda kendimi uçağın koltuğuna attım. Birkaç dakika sonra havalandık derin bir nefer alıp gözlerimi kapattım ve içimden konuşmaya başladım
" bekle beni İstanbul Lara Şahin geliyor"

-bölüm sonu

Umarım beğenirsiniz ilk kurgum ve ilk hikayem yanlışım olmuşsa kusuruma bakmayın
Seviliyosunuz 💜