two of us-jjk

2

Gözyaşlarım yine onun yanındayken kendine hakim olamıyordu.

Yaklaşık 3 yıldır bıkmadan her gün  onu ziyaret ederdim.

Ona söz verdiğim için mi yoksa kalbimin acısı yüzünden mi her gün buraya geliyordum bilmiyorum.

Flashback

Jungkook-ah elektrikler mi kesildi?

Adımı onun ağzından her duyuşumda nefes almayı unutuyordum.

Kolumu sıkı sıkı tutup derin nefes almasından korktuğunu anlamıştım.
Yavaşça ona doğru dönüp elini tuttum.

Korkma Hyerim. Buradayım.
Simdi beni burada bekle ben de gidip sorun neymiş bakayım.

Elimi ondan çekmemle geri tutması gecikmemişti.

Ya jungkook-ah beni burada bırakamazsın.

Karanlığın içinde bile gözlerinin ışıltısı kaybolmuyordu. Hayatımdaki tek doğru karardı belki de onu sevmek.

Ya hyerim.

Onu taklit etmemle gülümsemesi genişledi.

Seni şimdi olduğu gibi her zaman sımsıkı tutacağım.
Elimden kayıp gitsen dâhi seni bırakmayacağım.
Her zaman seni koruyacağım.

Dediklerimde kıkırdadı.

Tamam inandım.

Kollarını bana sardığında cennette olduğumu hissettim.
Benim için huzur buydu.
Kokusu içime işleyene kadar bekledim. Bir gün onsuz olma korkusu ile doladım kollarımı ona. 
Sıkı sıkı sardım.
Bırakmamak adına.

Flashback end

"Korkma Hyerim. Seni o gün olduğu gibi sımsıkı tutacağım."

Mezar taşını tutup devam ettim

" seni o gün olduğu gibi koruyacağım ve elimden kayıp gitmiş olsan bile seni bırakmayacağım."