My Boss turned Wife

Chapter Four

Ikaapat na Yugto
.
.
.
.
Vice
.
.
.
"Didn't you understand what I said!? I said deliver 50 tons of our new designs yet you delivered 20 tons only!!! Bakit hindi niyo ako sinunod!? Ha?!" Rinig na rinig ko habang pinapagalitan ni madam yung head ng delivery. Nasa pantry kasi ako,gumagawa ng kape. 7:00 am pa lang kasi. Inagahan ko na pagpunta rito kasi may aayusin kaming report ngayon ni madam. About yun sa progress and services ng kompanya. At magre-report siya sa harap ng papa daw niya at ng iba pang business man/woman na relatives nila. Dahan-dahan akong lumabas at nilapag yung coffee sa table niya at lumabas muna. Pupuntahan ko muna si Echo.
.
.
.
.
Karylle
.
.
.
"Ma'am sabi ho kasi ni Ms. Gonzaga 20 lang daw po." Nakayuko at halatang takot na sabi sakin ng Delivery Head. "Siya ba ang boss niyo at sinunod niyo siya! My God! Sino ba yan!?" Pigil na pigil ko ang sarili kong bulyawan ulit siya. "Ah. Empleyado po sa Sewing Department." Napasapo ako sa noo ko. "Samahan mo ako sa kanya. Now!" Utos ko at naglakad na palabas. Sumunod naman siya sakin.
.
.
.
Pagdating namin sa sewing department nakita ko si Vice na may kausap na babae. Hindi ko alam Pero parang nainis ako lalo. "Who is Ms. Gonzaga?" Agad kong tanong kaya napatingin sila lahat sakin. "Ako. Bakit?" Sagot nung babaeng kausap ni Vice kanina. Nilapitan ko siya. "Ikaw ba ang may-ari ng kompanya!? Ha!?" I shouted dahil hindi ko na talaga mapigilan ang galit ko. "Hindi. Pero soon." Nakangiti pa niyang sagot. "Then who are you para pakialaman ang lahat dito!? Sino ka ba para utusan ang delivery department na instead of 50 tons ay 20 lang ang i-deliver nila!? Wala kang karapatang pakialaman yun!!" I shouted out loud at her face. Pero hindi man lang siya kakikitaan ng takot o kaba. "Madam,tama na po." Hinawakan ni Vice yung braso ko at bewang ko. "No! Hindi mo ba alam Ms. Gonzaga na dapat ubos na yun by this day! Ha?!" My eyes are getting watery pero hindi ako umalis. "Eh baka kasi hindi din nila mabenta lahat kung idedeliver mo yung 50." Pinigilan ko yung sarili ko na sampalin siya dahil ako rin naman ang magmumukhang masama dito. "Hindi maubos! They requested 50! And they're expecting 50! Pero dahil pakialamera ka! 20 ang nadeliver! Alam mo bang binalik nila lahat yun ha?! And they wanted to end the partnership with my company! At hindi mo alam kung gaano kahalaga sakin yun! Dapat ubos na lahat yun kasi may report ako ngayon Ms. Gonzaga! At kapag nalaman yun ng daddy ko at ng relatives ko siguradong madidismaya sila. Ayoko ng magmukhang failure infront of my dad again! But you! You ruined everything! Umalis ka na! Ayoko ng makita ka dito bukas! Do you understand!?" Hinila na ako ni Vice palabas. Hinayaan ko na lang siya kasi umiiyak na talaga ako. He rubbed my back habang sakay kami ng elevator. Yumakap ako sa kanya at mas lalo pang naiyak. "What will I do? Vice tell me!?" Kasabay ng sinabi kong yun ay ang mas paghigpit ng yakap ko sa kanya. "Ako na pong Bahala madam." I looked up at him. Wearing 'what-look'. He just smiled at me.
.
.
.
Karylle
.
.
.
If I could just move the time gagawin ko. I was playing with my ballpen habang nakatulala. "Ma'am tara na po." Tinignan ko si Vice. Tumango ako at matamlay na tumayo. "Ma'am,kaya natin to." I just smiled at him. I took a deep breath bago lumabas at pumunta sa conference room. Pagkapasok ko lalo akong kinabahan at nanghina ng makita ko na sila daddy at ang iba pang relatives ko na may hawak sa iba pa naming kompanya. "G-good morning to each and everyone of us." Kinakabahan kong bati sa kanila. "Ana Karylle where are the reports. Wala kaming natanggap na copies about your report for today." Masungit na tanong sakin ni tita Emelda ang asawa ng kapatid ni papa. Parang siya ang may-ari ng kompanya na minamanage ni tito Enrique eh. "Sorry about that ma'am. There were changes happened earlier this morning." Pag-amin ko at inutusan na si Vice na i-on na ang tv na nasa harap namin.
.
.
.
"What?! You lost a partnership?! How did this happen!? Ana Karylle kaya mo ba talaga to o hindi!?" Napapikit ako ng bulyawan ako ni tita Emelda. I was about to speak ng sumingit si Vice. "Excuse me lang po. Pero,hindi po kasalanan ni Madam kulot-este Karylle kung bakit nabawasan po ng business partners ang Company. Kahapon po ay maayos na po ang lahat. Naka-set na pong i-deliver ang 50 tons na order ng Jet'aime Mall. Pero may empleyada pong nangislam at sinabing 20 tons lang ang i-deliver. Kaya 20 lang po ang natanggap ng Mall instead of 50" I just stared at him. Lahat kami actually. "And what happened to that person?" Si Daddy naman ngayon ang nagtanong. "Ma'am Karylle fired her." Matapang na sagot ni Vice. "Okay. Then there's no problem at all." Kalmadong sabi ni Daddy. "No! She lost a business partner tapos okay lang!? Yan kasi bayaw lagi mo siyang kinokonsinte! Ayan matigas ulo!" Tita Emelda shouted again. "Will you shut up Emelda!? That's only one and she already put up hundreds of business partners! Ikaw!? May naitulong ka ba sa business ng pamilyang to! Ha! Did we question you this way nung paulit-ulit malugi ang kompanya niyo!? Ha?! Did we?! At sino ka ba para pagalitan ang anak ko! You don't even own anything sa lahat ng pag-aari namin! Kahit singkong duling wala! Enrique! Where did you found this woman ba?! Oh I remember,pick-up girl nga lang pala siya na inahon mo mula sa kahirapan. Wala man lang hiya at respeto sa--" my dad stopped at humawak sa dibdib niya. "Vice call the ambulance!" Utos ko at lumapit kay Daddy,ganun din ang iba pa naming pamilya. Pinagtulungan nila siyang buhatin at nilabas sa building. Hindi ko na napigilan yung sarili ko na umiyak. "Let's go ma'am nasa labas na po yung ambulance." Patakbo kaming lumabas ni Vice at sumakay sa kotse tsaka sumunod sa ambulansya.

Tenen! Abangan! Read. Follow. Vote. And leave a Comment.