When Love Is Gone

Chapter 2 : Dinner Ditch

"Whaaaat?!" Over react ng kaibigan niyang si Ernia. Nag iisang close friend niya. You can say bestfriend na rin.

Naikwento ni Marianne ang nangyari kanina. Nasa may coffe shop sila.

Hindi naman siya pala kwento. Pero hindi sapat ang sorry lang sa kaibigan niya. Kelangan niya ng valid at acceptable reason.

"Yea. You heard it right. I met Marco Alajar. Sino ba kasi yun?" Ano bang balak ng lalaking yun sa kanya. Bakit ganun na lang ang sabi ng papa nito sa kanya?

"Bruha ka! I don't believe you! Papalusot ka lang eh — kasi late ka!" Napatingin siya ng masama sa kaibigan. "Anong oras na te? Sabi mo 45 minutes ka lang. Eh, dalawang oras nakong naghihintay dito!" Sabi ni Ernia kay Marianne. "Ang sabihin mo bumalik ka lang natulog!" Hindi ba siya titigil ng kasesermon sakin? Baka maputulan ko na to ng dila ha. Sa isip niya.

"Manong Erni! Wag ka pong sumigaw. Please! Nasa public place po tayo at nakakarindi eh. Nagsorry naman na ako at sinabi ko naman kung bakit ako late. At valid reason yun!" Nanunuyang tugon ni Marianne sa kaibigan. Alam niyang mainitin lagi ang ulo nito.

"Valid pero hindi acceptable! —" natigil ito ng may narealize.

"Wait! What did you call me? Ernia ang name ko! And it's come from —" naputol ang sinasabi nito ng may nadatnan ang mata niya sa may pintuan ng coffee shop.

"Look who's here." Sabi ni Ernia nang may kinang sa mata. Alam niya na kung anong ibig sabihin nun. May gwapong gwapong lalaki na naman siyang nakita.

Di na lang niya to pinansin at binalingan na lang niya ang pagkain ng ice cream ng mawala ang sakit ng ulo niya.

"Speaking of the angel! Andito ngayon si fafa Marco besti!" What?! Baka ako ang pakay niya. Naku! Patay ako neto. Sa isip niya. Nakayuko pa rin siya at patuloy sa pagkain ng ice cream.

"Besti! Tiningnan niya ako. At naka ngiti siya sa akin. Heaven!" Tili ni Ernia.

Nakatalikod kasi siya sa may pintuan ng shop. Bandang dulo sila nakaupo. Kaya di niya nakikita ito.

"Tumahimik ka!" Inis na bulong niya rito.

"Hi fafa Marco. What can I do for you? You wanna go out with me? Im yours already." Napa facepalm na lang si Marianne. Ganyan talaga kalandi kaibigan niya. Sanay na siya.

"Im not interested in a slut. Sorry miss. But I need to fetch your friend here." Prangkang sabi niya kay Ernia na sobrang nabigla. May nag babadyang luha na ito sa gilid ng mata niyang malapit ng tumulo.

Pero bakit ganun? Hindi maintindihan ni Marianne ang asal ng lalaking nasa likod niya. Oo nasa likod niya ito pero pano siya nakilalang siya ito.

Nagpintig ang tenga niya sa asal nito sa kaibigan kaya napatayo siya sabay harap dito.

"Hoy! Ikaw na bastos na lalaki ka! Hindi ka ba marunong makiusap ng maayos sa babae?! Wag mong tawaging slut ang kaibigan ko kasi hindi siya slut! Sadyang malandi lang siya! Pero hindi siya slut! Malandi lang. Malandi!" Derederetsong sabi niya dito habang dinuduro.

"Besti! Paulit ulit talaga ang pagtawag ng malandi sakin?" Bulong sa kanya ni Ernia sa tabi niya.

Wala man lang siyang mabasang emosyon sa mukha ng lalaki. Sinigawan na niya lahat lahat, wala pa rin. Walang imik lang itong nakatayo sa harap nila.

Sabay hila ng kamay nito sa kanya. Wala ng nagawa si Marianne para makapumiglas sa sakit ng hawak sa kamay sa kanya ni Marco sa pulsuhan.

Hanggang makarating sila sa parking lot ng building na yun tyaka lang siya nito binitawan. At binuksan ang unahang pinto ng sasakyan nito.