The Opposites

16

- SPECIAL-LOST CHAPTER

THE ORIGINAL CHAPTER

♡ENJOY READING!

~THE OTHER SIDE OF CHAPTER 15
"Their First Kiss"

Cleo Ramirez

Did i fall asleep?

Kakagising ko lang at parang may basang bagay sa noo ko. Kukunin ko sana ito gamit ang kanang kamay ko, pero laking gulat ko ng hindi ko ito magalaw dahil sa lalaking natutulog sa tabi ko.

Blas?

And he's holding my hand real tight alright.

this. is. freaking. me. out.

Sandali lang, pinapasok ko siya kanina dito sa bahay?

Did I collapse?

Napabuntong hininga nalang ako at tinitigan ang natutulog na si Blas.

Ang himbing ng tulog niya...

My eyes focused on his messy hair. At na-tempt naman akong ayusin ito. Ewan ko nga ba anong pumasok sa isipan ko at ginalaw ko yung kaliwang kamay ko para maayos iyon.

this is such a weird feeling.

Bigla ko nalang hinigit ang kamay ko pabalik sa kama ng makita kong magigising na si Blas. His eyes started to open.

Face to face, eyes to eyes.

Ang lapit...shete!

Ang lapit ng mga mukha namin, maybe, inches apart. I could feel his minty breath on my face and I felt my cheeks going hot. Naman oh!

Hindi siya nagsalita, even i ran out of words to say. My throat suddenly went dry sa sobrang lapit namin sa isa't isa..Then I found myself gazing into his eyes too.
Nagkatitigan lang kami na parang hindi namin magawang magsalita. It's like all we had to do was gaze at each other and every question is answered. Hindi ko rin magawang iwasan ang seryoso niyang tingin. He seems so different, parang hindi yung Blas na nagbibiro. Kundi, yung Blas na napaka seryoso.

Tas biglang napalitan ang masayang titig ko sa kanya ng isang nagtatakang tingin.

He stared at my eyes, then at my...lips.

Unconsciously, I did the same.

Huh? Ba't ko naman ginawa yun?

Shit!

Hindi ko alam kung anong sunod na nangyari, basta't ang alam ko ay...magkadikit ang mga labi namin sa ngayon.

I felt a sudden woosh in my stomach. My heart is beating ridiculously as the kiss went longer. I couldn't think straight.

So this is what it feels like...my first kiss.

Nag maghiwalay ang aming mga labi, tulala pa rin ako. Hindi ko alam kung ano ang iisipin, ano ang gagawin at higit sa lahat, ewan ko ba kung paano ako magre-react!

"Feeling better Ramz?" he said with his very charming smile.

I gulped. Tried to register everything in my head. I don't even know what to feel! Ano ba talaga? Parang masaya ako, na nagagalit at nako-confuse!

Blas naman eh!

Tas naramdaman ko nalang na umiinit na naman ang magkabilang pisngi ko ng nag-sink in sa utak ko ang nangyayari..Shit naman! Ano ba tong gagawin ko?!
Nasa bahay ko siya at dalawa lang kami dito. Ano ba?! Siguro ito yung times na ginugusto ko talaga na kainin nalang ako ng lupa na buhay.

Sa sobrang kahihiyan, kinuha ko yung kumot ko at tinakpan ang sarili ko sa ilalim nun. At oo, wala akong planong lumabas!

"Ramz naman eh! Wag mo nga akong pagtaguan!" sigaw nito na para bang natawa sa ginagawa ko.

Bakit? Over ba yung reaction ko? HA?!

I sat up. The blanket still covering my head, to my entire body. I feel so uneasy right now!

Narinig ko ang pagtawa ni Blas.

"Sige ka, isa pang tawa at sasapakin talaga kita." pagbabanta ko mula sa loob ng kumot.

"Labas kana kasi diyan."

"Ewan ko sayo!" Umirap ako kahit alam ko namang hindi niya ito nakikita.

pero talaga lang ha, nahihiya lang kasi ako!

Okay okay,  kaya mo to Cleo. Wala yun. Wag ka ngang loka!

Inhale...Exhale..

ok, kalma Cleo, kalma lang.

Napabuntong hininga ako at tamang tama ng kinuha niya yung kumot na nakatakip saakin.

"Blas, ano ba?!" sigaw ko sabay ng pag init ng magkabilang pisngi ko ng makita ko siya.

"Blas. Sounds better than Ramsey, doesn't it?" he grinned and I felt the sudden butterflies in my belly again.

"I...i...uhm..."

"You don't have to answer that. Pero simula ngayon, yan yung tawag mo saakin okay?"

ha? ano raw?

"And from now on, tatawagin na kitang 'Cleo'." he smiled. His face was bright but also serious...but his smile? There are no words to describe how sincere and heart warming it is.

The way he says my name...he makes me feel like its so special. He makes me feel so special.

"Cleo." Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko na hanggang ngayon ay ang init init pa rin. Pustahan tayo mukhang kamatis naako ngayon. But I can't help but feel and hear the stupid beating of my heart.

"Tumingin ka sakin."

And there, I met his compelling gaze that makes your throat run dry. No words can escape my mouth sa sobrang lapit niya. And its like all i can hear is the pounding of my heart against my chest.

"B-Blas..." nauutal kong sabi ng mas lumapit pa siya.

"Sounds good doesn't it?" He smiled.
Sa isang iglap, magkadikit na ulit ang mga labi namin at napapikit ako.

There are no words to describe how i feel right now.

Happy? Confused?

pero, ang isang bagay talaga na masasabi ko ng buong buo at napaka totoo...

it feels good.

♡♡♡

END OF LOST CHAPTER!

HOPE YOU ENJOYED!

THANKS FOR READING!

☆DON'T FORGET TO VOTE!

-And no, don't worry about anything. If you feel like it would affect some flashbacks or some parts in the story, IT WON'T. This is the ORIGINAL chapter. So don't worry, it won't affect this story :)
-Isipin niyo nalang na part pa rin ito ng CHAPTER 15. Totoo naman kasi eh:)
HAPPY READING!