The Opposites

22

Enjoy Reading!

Cleo Ramirez

Pauwi nakami mulang falls nang biglang may nagsabing naiwan si Gab. And there I realized, oo nga noh? Asan na pala yung lokong yun? 

"Gab called. He said he'll be taking the public bus." sabi ni Blas sabay upo sa tabi ko. 

"Nasan ba kasi napadpad ang isang yun at hindi siya nakasama satin?" tanong ko naman.

"Why do you look so worried?" asked Blas, nakataas ang isang kilay nito. "Are you that worried Cleo?" 

"Oo naman...slight." 

"Don't be. Malaki na ang isang yun. Kaya niya na yung sarili niya." Blas held my hand.

"Yeah. I guess so." Pero hindi ko pa rin mapigilang mag-alala para kay Gab.

Maya-maya, we arrived at school. We were about to go our seperate ways.

"Students, because of our field trip today you will be writing an essay about---"

*ring* *ring*

We all heard the sound of a phone ringing at kay Ma'am pala iyon. Agad niya namang dinukot ang cellphone mula sa kanyang bulsa at sinagot ang tawag.

"Hello?" sabi niya.

"What?!" biglang sigaw niya at nanatiling nakinig sa nagsasalita sa kabilang linya. Kunot-noo naman akong tumingin sa kanya. 

"What happened to Cruz?" tanong ni Ma'am sa tumawag.

Wait...Cruz... Si Gab yun ah?

"Wait, anong nangyari kay Gab?" Agad na tanong ko. Napatingin na rin si Blas sakin. In an instant, nakaramdam ako ng kaba. Hindi pa sumagot si Ma'am sakin at mukhang nag-aalala ang kanyang mukha. Kinabahan ako and everyone was also looking at her, confused.

After a few minutes she dropped the call and looked at everyone. Her expression was unreadable.

"Students..." she said, softly.

"Anong nangyari po?" Ako na ang naunang nagtanong.

"Nasa isang ospital si Cruz."

"What?!" halos sigaw  naming lahat.

"He took a cab midway and the driver was well, drunk." Ma'am explained.

"Ano?!" halos pasigaw kong sabi. Nagkatinginan naman silang lahat at agad din akong napatingin kay Blas.

"Blas, kailangan siya nating puntahan." sabi ko.

"Oo alam ko."

"Which Hospital ma'am?" asked Blas as he held my hand.

Ma'am was on the phone for a minute and then she faced us.

"The one on seventh street."

"Okay, thank you." said Blas and pulled ourselves away from the crowd.

Siguro lahat naman tayo mag-aalala sa sitwasyong to. Nakakatakot eh. Kung ano ano ang pwedeng nangyari sa kaniya.
A car accident is not a small thing. You could either survive or die.

Sumakay kami ni Blas sa isang taxi papuntang seventh street at jusko, halos mawalan ako ng hininga dahil sa pag-aalala.

"Sa tingin mo okay lang siya?" tanong ko kay Blas.

"Let's just pray that he is." he smiled reassuring me.

I smiled back at him but I still can't help but worry.

Dumating na kami sa ospital dito sa seventh street at may isang nurse na sumama samin papuntang room ni Gab.

The door creaked open and we saw him on the hospital bed, with a fractured arm and leg, both right side. He was watching tv like there was no problem and is eating like there's no pain.

"Cleo?" tawag niya sakin nang mapansin niya kami. He smiled at us and in an instant my worries went away.

"Akala namin kung ano na ang nangyari." sabi ko sabay lapit sa kanya. "Bakit ka ba kasi naiwan?"

Ngumiti lang siya ng nakakaloko.

"Are you that worried Cleo?" ngumisi siya.

"Gab, nalimutan mo bang andito ako?" banta ni Blas. Eto na naman yung dalawang to eh.

"Uyy Blas, andyan ka?" ngumisi si Gab.

"Aba, baka gusto mong hindi na makalakad?" sarkastikong ngumisi si Blas. Parang mga bata ang dalawang to eh, pagtataluhan talaga ang maliliit na bagay.

"Uwi na tayo Cleo. Ngumingisi naman pala yung isang to eh. Mukhang okay na nga. It's not like he's in pain."

"Yeah maybe, until the pain killers wear out. I'm just enjoying it while it lasts."

"Does it hurt Gab?" I asked.

"Slight. Pero pag nawala na yung pain killers napakasakit siguro neto. Dalawa panaman."

"You guys should get some rest. I'll be fine. My family's coming later."

"Mabuti naman." sabi ko sabay ngiti. Oo nga, napuyat talaga ako sa field trip nato. Gusto ko ng magpahinga.

"Get some rest." sabi ni Blas.

"I will get better don't worry." Gab replied.

"Pake ko?" Ani Blas.

"Ikaw ba kinakausap ko? Si Cleo. Ingat ka CLEO sa pag uwi ha." Gab rolled his eyes at Blas. Haaaayy ang dalawang to.

"Sige na, mauna na kami Gab. Magpagaling ka ha." sabi ko at ngumiti bago kami lumabas ng silid ni Blas.

Nang pauwi kami kumuha lang ulit si Blas ng taxi at nakaramdam na rin ako ng antok.

"Mabuti naman at okay lang si Gab." pagbasag ko ng katahimikan.

"Mabuti nga." sabi ni Blas.

"Inaantok na ako." simpleng sabi ko habang nakatingin sa labas ng bintana.

"Come here."

Napatingin naman ako kay Blas at lumapit ako nang kaunti sa kanya. He held my hand and rested my head on his shoulder. At dun kona naramdaman ang pagbigat ng mga mata ko.

"Cleo...Cleo..."

"Huh?" unti-unti kong idinilat ang mga mata ko nang makarinig ako ng may tumatawag sakin. At nang malinaw na ang aking paningin ay nalaman kong si Blas ito. Naalala ko naman kaagad na nasa taxi pala kami. Napakahimbing ng tulog ko halos hindi na nga ako gigising eh.

"Nandito na tayo." ani Blas.

Tumingin ako sa labas ng bintana at nandito na pala kami sa bahay.

"Ang himbing ng tulog mo kanina." ngumisi siya.

"Eh ano ngayon?" sarkastiko kong sambit.

"Eto naman ang sungit. Sige bumaba kana hinihintay kana ni mommy mo sa loob."

I playfully rolled my eyes at him and opened the lock of the taxi's door to go out.

"Cleo, wait." hinawakan niya yung kamay ko bago ako tuluyang bumaba ng sasakyan.

Nilingon ko naman siya at tinaasan ng isang kilay.

"Ano?"

He suddenly kissed me on the cheek and smiled.

"Pwede na ba akong lumabas?" sarkastiko kong tanong.

"Pwede naman." ngumisi ito.

"Bye. Thanks for the ride." sabi ko sabay ngiti.

"Bye. Thanks for the company." he grinned and closed the door.

I shook my head, smiling. At least this day didn't turn out so bad after all.

Pero ngayon sa tingin ko, I think I'll be worrying about my exam results. It's coming out this week. HAAAYY BUHAAAYY.

THANK YOU SO MUCH FOR READING!

☆DON'T FORGET TO VOTE OR LEAVE SOME COMMENTS!