Scar

Capter 1

First love

“Please, wag mu akong iwan” pagmamakaawa ko.

“Mary Jane. Enough” anya. Tumalikod sya papalayo pero sinarado ko ang distansya namin habang nakadikit at nakapulupot ang kamay kong yakap yakap syang nakatalikod.

“Please” I said.

“Jane. You know the truth really well. I just used you to make your father and your whole family fall” at kinalas nya ang pagkakayakap ko na‘t tuluyan ng lumayo.

Nasa birthday party kami ni dad kasama ang mga iilang kilalang mga tao sa industriya.

Dad is a famous businessman with a beautiful and physically materialistic woman wife and four children but I'm not included.

Hindi ako anak sa labas and dad never felt it to me at ampon lang ako. Hindi ko alam kung anung pinagkaiba at ano ang mas malala, ang maging anak sa labas o ang maging ampon.

Tuwing tinatanong ko sa kanya kung sino ang tunay na parents ko ay nagagalit sya at hindi sya sumasagot bagamat pinapagalitan pa ako.

Ayokong magalit sya saakin dahil feeling ko, sya lang ang meron ako sa mundo.

Ipinakilala ni momy ang ang mga anak nya sa mga anak ng mayayaman at kilalang tao and not including me. Matagal ng sinabi ni dad na kahit gusto nyang ipakasal ang mga anak nya sa mayayamang tao, pero pagdating daw saakin ay kung sino yung matino at tinitibok ng puso ko.

Dad only want my happiness.

Mag isa ako dahil wala naman akong kilala dito na kaklase ko ang anak nila. Feeling ko out of place na ako.

Tumayo ako galing sa round table at nagmartsa palabas. Sa labas ng hall umupo ako sa terrace at tumititig sa madilim na langit na may kumikislap na bituwin pero walang bilog at maaliwalas na buwan.

May nakita akong isang lalaking nakatalikod at bahagyang may kausap sa cellphone at napagtanto kong familiar ang lalaking iyon.

Linapitan ko sya at ngayon ay naka tagilid nya. I knew it. Sya yung kaklase ko elementary grade 3 to 6 but I know hindi na nya ako maaalala.

Napagtanto kong nahagilap nya na may tao sa tabi nya kaya lumingon ito.

“I'm sorry. I'll just talk to you later” he said on a phone call.

“Hi” panimula ko.

“May I help you?” he ask.

“No. Uhm. Wala nakita lang kita dito” I said like I'm guilty.