Supernatural Mobs -On Hold- (A Dutch Minecraft Story)(herschrijven)

Dagboek Janne, vervolg 1

Heey mensuh!

Ik zit met een probleempje; ik kom niet verder met mijn verhaal.
Gelukkig heb ik vooruit gewerkt want nu kan ik gewoon updaten.
Echter zal ik op een gegeven moment bij dat hoofdstuk komen....

Nu vraag ik jullie om mee te denken. Ik weet dat ik serieus iets van drie hoofdstukken te vroeg hiermee ben, maar toch.

Tegen die tijd zal ik een extra hoofdstukje posten over dit. Ik kan jullie al wel vertellen dat ik zeker jullie ideën zal gaan gebruiken. Ik zal ook een dikke shoutout naar diegenen doen (ofzo).
Dat wordt dus eigenlijk een lezers-hoofdstukje. Hopelijk vinden jullie dat leuk!

Goed, genoeg gekletst... Hier is dan het vervolg van het dagboek van Janne.

^*^*^*^*^*^*^**^*^*^*^*^*^*^**^^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^**^*^*^*^*^*^*^**^*^**^^^**

Ik ging dus stiekem minen. Waar kon ik het beste beginnen?... Na een paar mogelijke startplekken -zoals in het schuurtje en de hut -  bekeken te hebben, besloot ik om naar de droogstaande put te gaan. Daar zou mijn moeder me nooit zoeken. Niemand wist van die plek, alleen Fishy en ik. Vroeger bij verstoppertje ging ik me ook vaak in de put verstoppen, en als er dan iemand aan kwam klom ik snel omhoog en ging achter een boom staan. Zo weet niemand dat er ook een geheime gang is die naar het bos leidt. Soms als ik even alleen wil zijn kruip ik door de gang en rust ik daar, midden in het bos, even uit van alle drukte om me heen. Nu ging ik dus een stapje verder, ik begon te minen…

Ik had 2 pick-axes bij me, ik hakte het eerste blokje weg. Volgende blokje en nog een blokje. Maar toen was er opens een gat. Niet het gegraven gedeelte van mij maar een al bestaande gang. Ik hakte het laatste blokje dat in de weg zat kapot en kroop in de gang. De gang ging een stuk of tien blokjes naar beneden. Daar kwam hij uit in een grot. Nouja, niet zozeer een grot maar eerder een mijngang. Ik liep wat rond en vond toen wat lapzes, bij de lapzes zat twee gold. Nice!

Na een poosje had ik drie iron, drie emeralds, drie gold en twee dia. Maar het beste was nog dat ik een halve stack lapzes had gevonden! Ik spaar lapzes sinds iets van een jaar. Ik heb nu al twee stacks en twaalf losse lapzes. Nu dus een halve stack erbij! Aangezien ik nog maar een halve pick-axe had besloot ik om wat random te gaan minen. Wonder boven wonder vond ik vijf gold en dertien lapzes! Nog maar twee gold te gaan. Ik ging maar gewoon in een rechte lijn vooruit minen, al snel vond ik een gold. Mijn pick-axe was al bijna op, ik had geen idée hoel aat het zou zijn dus pakte ik mijn klok. WTF, het is al bijna twaalf uur!!! Nouja, pech hebben. Ik ga gewoon verder. Na een poosje brak mijn pick-axe. Maar om nou op te geven…. Nee.

Na een paar blokjes met de hand gemined te hebben kreeg ik opens een raar gevoel. Het tintelde grappig, maar was best creepy. Naarmate ik verder minede, werd het gevoel sterker. Ik besloot om op onderzoek uit te gaan. Ik bewoog wat naar achter, het gevoel werdt zwakker. Ik bewoog wat naar links, het gevoel werd een tikkeltje minder. Ik bewoog wat naar rechts en het gevoel werdt sterker!!! Ik minede met nieuwe energie die kant uit en het gevoel werdt sterker en sterker… Even later minede ik een blokje weg en daarachter was…. Een rare paarsige ruimte!

Ik minede het laatste blokje weg en liep naar binnen. Daar stond een grote portal, gemaakt van een paarsig gesteente dat wel wat van obsidian had. Nu pas zag ik dat ik precies door een twee blokjes hoge ingang de ruimte binnen was gekomen. De ruimte was gemaakt van normale obsidian. Raar… Vooral dat ik precies door een twee hoge ingang binnen was gekomen.

Opeens begon de portal paarsig te gloeien. Steeds feller en feller. Ik zat in een hoekje van de kamer ineen gedoken met mijn handen voor mijn ogen. Opeens was er een felle flits en het leek alsof iemand me de portal in sleurde.

Ik kwam in een andere ruimte, hoogstwaarschijnlijk een onbekende dimensie. Het was er mistig, en paars. Ik hoorde iemand iets zeggen als “Is het haar?”, “misschien is ze nog wakker” en “zeker weten?”. Nog voordat ik zou kunnen reageren (wat ik natuurlijk niet deed)begon de ruimte om me heen weer te tollen. De ruimte veranderde… Even zag ik iets dat op de staart van een enderdragon ofzo leek, maar het was zo draaierig en mistig dat ik het niet goed kon zien.

 Toen werdt het zwart voor mijn ogen en viel ik flauw.