Broken Heart // Vmin

2

11 Mayıs 2018

Mutluydum.

Dün kısa da olsa, konuşmuştuk.

Ben dostlarıma mama verirken yanıma geliyorsun,

Seni fark etmediğim için nazikçe omzuma dokunuyorsun ve konuşmaya başlıyorsun.

"Selam" diyorsun güler yüzle.

"Selam" dedikten sonra sesimin titrememesine, kekelemememe şükrediyorum.

Yavaşça elini omzumdan çekiyorsun.

"Acaba," diyorsun elini ensene götürerek.

"Bu köpeklerin sahibi misin?" diyorsun çekirgen bir tavırla.

Konuşmaya başlıyorum.

"Aslına evet ama hayır." diyorum gülümseyerek.

"Yaklaşık 2 yıldır onlara mama veriyorum, sevgi gösteriyorum, onlar benim dostlarım oldu." dedim gülümsemeye devam ederken.

Elini ensenden çekip konuşmaya başlıyorsun.

"Oh, anladım. Şey açıkçası biraz korkmuştum merak ettiğim için sordum" dedin gülümseyerek.

"Anladım, merak etme korkmana gerek yok zarar vermezler." Gülümsedim.

Gülümsedin.

"Peki, iyi günler görüşmek üzere o zaman?"

"Görüşürüz."

Ve o gün eve döndüğümde adını sormadığım için pişman olmuştum kırmızı saçlı çocuk. Umarım görüşürüz. Çünkü bu hissettiğim şeyleri açıklığa kavuşturmak istiyorum.