Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
It's been 2 years since i left the Philippines. It was a good run here in the California. I graduated last week, finally i survived Collge life. Ano now, Iam ready to face the Philippines with open arms.
"Babe let's go"Vito called me, he's my boyfriend for almost 1 year na. Sya lang yung tanging nasandalan ko dito sa California. He's been so kind to me, kaya hindi ko napigilan ma-fall. Being here for two years it not easy, lao na't malayo ka sa pamilya mo. But Vito is always there for me. Hindi nya ako pinabayaan.
"Wait a minute" In to years here in California. Wala narin akong masyadong balita sa mga naiwan ko sa Pilipinas. Sila Brent at Bettina nalang ang nakaka-usap ko. Tsaka syempre my Family. Pero si Ricci? Pinutol ko na lahat ng komunikasyon namin. Wala na akong balita sa kanya for 2 long years. Yun naman yung gusto nya diba?
Aaminin ko, nasaktan ako nung ipagtabuyan nya ako. Hindi ko lang sya maintindihan kung bakit kayalangan nyang gawin yon. Ako yung laging nandyan para sakanya, pero parang wala lang ako sa kanya. Hindi ko alam kung gaano kalaki yung galit nya sakin para hindi nya ako kausapin for 2 fvcking years. I bet he's playing in PBA na. Like Kuya Aljun and Brent and some of the green archers they're playing for Ginebra. Ewan ko lang kung saang team si Ricci. In 2 years of not talking to him, isa lang ang narealize ko. Hindi lahat ng tao mag-stay sayo, yung iba dadaan lang sa buhay mo. Siguro isa si Ricci sa mga taong yon. Dumaan lang sya buhay ko, pero atleast kahit papaano napasaya nya ako.
