"Ona bak olur mu? Koru onu. O çok hassas" dedi gözlerimin içine bakarak. Hiçbir şey anlamıyordum. "Neden bahsediyorsun Enes? Ne saçmalıyorsun?" dedim söylediği cümlelere anlam veremeyerek. "Sadece artık herşey eskisi gibi değil. Annem ve babam bataklığın içinde. Bende sürükleniyorum oraya ve eğer bize birşey olursa ona canın pahasına bak olur mu? Hani demiştin ya yaptıklarınız karşılığını nasıl ödeyebilirim diye ve şimdi elinde bir fırsat var. Kardeşimi sana emanet ediyorum." dedi soğukkanlılıkla. Gözleri yorgun bakıyordu. Sanki birşeylerin sonuna gelmiş gibi. Ama hala en ufak birşey anlamamıştım. Aklımın derinliklerinde ki milyarlarca soru açığa çıkmayı, cevap almayı bekliyordu. Fakat gözlerinde ki acı sorularıma engel oluyordu. Sadece başımı sallamakla yetindim. "Peki."
