Luke Hemmings - ''Complicated''

Luke Hemmings - ''Complicated'' : 1.Bölüm ''To Miss''

 

''Alex''

 

''Sessiz çığlıklar ardına saklanıyormuşum,kendi yalnızlığımda boğuluyormuşum.Kimsesiz bir hayatın içinde kendimi kandırıp ışığımı arıyormuşum,sevmek ile sevilmek arasındaki farklı unutmuşum.Benliğimi karalamışım;Kendi ellerimle masumluluğumu katletmişim,umut dolu bakışlarım da hapsedilmiş hüzüne..

Onlarsız yapacağımı düşünememiştim ama düşüncelerime karşın gerçekten uzun zaman olmuştu..

Her seferinde yok sayılmaktan bıkmış,usanmıştım,her ne kadar sizlerin yanınızda ailemişsiniz gibi davransam-çalışsam da yük olmak bana göre değildi.

Ben, okulda  öğretmenlerin hep 'Baş belası'' olarak tanımlandığı haylaz kızdım,uslanmazın tekiydim..Ama çeki-düzen vermek gerektiğini biliyordum;İşe koyulmuştum,artık o çocuksu şeyleri giymeyecektim..

Benliğimi değiştirmiştim,peki ne uğruna?Neyime güvenmiştim ki?Ardıma bıraktığım insanlara mı?Beni özlediklerini sandığım sahte kişilere mi?Yüzüme gülümseyen,arkamdan konuşanlara mı?

 

Umutsuz vakanın tekiydim ve tekiyim!Her ne kadar istesemde değişememiştim ben..Hâla  o haylaz,uslanmayan kız,Hıçkırarak ağlayan,sessiz çığlıklarım vardı içimde..

 

Bağlanmaktan,karanlıktan ve yalnızlıktan..Neden sevsinler ki beni?Acımışlar mıydı bana?                                                

Onların siktiğimin sahte sevgilerine ihtiyacım yoktu belki ama bu bile beni gülümseten nadide şeylerdendi..Şimdi anlıyordum niçin acıdıklarına,Saftım ben,yoğu bildim varı değil.En büyüz zenginliğim o minik tebessümünüzde saklıydı.

Hepinizin düşüncesi bu belki ama size karşı çıkamazdım,beni her ne kadar korumak istesenizde elimle itmiştim bu fırsatı.Şimdi görseniz tanıyamazsınız beni..O kadar çok çökmüştüm ki uzak geliyordu bana o umut ışıkları..

 

İçin siyahken,hayellerin pembe olur mu? İşte tam da bu!Siz benim pembe olan hayallerimsiniz,O kadar uzağız ki..Mesafeler olmuyor bazen sorun..Hani gelirim de istemiyorum o anıları..Arınmışken onlardan -yada böyle sanarken tekrar çökemem ben.Alışmaya çalışsam da siz platoniğimsiniz,ne kadar uzak olursa olsun,yanımda olmasanız bile benimle birliktesiniz gibi hissediyorum..Hem uzak hem uzak...

Duygularım karman-çorman,ne hissedeceğimi,ne yapacağımı,neyin doğru ve yanlış olduğu..O kadar karmaşığım ki,düğümlerimi açamıyorum,İşte sizlere cevap vermememin nedeni de bu!

Bu mesajı Maitena veya Bessie'ye yazmamamın nedeni;Verecekleri her cevaplarının doğru olması olacaktı,cesaret edemiyordum belki..

Biliyorum her ne kadar bu mesajı sana atsam bile onlara veya tüm sınıfa okuyacaksın,belki de okuyorsundur..

 

Bunların hepsi bağımlılığımdan kaynaklanıyor..Her önüme gelene bağlanıyorum resmen!Evet her ne kadar şikayetçi olsam da bazı durumlarda insanların kendini değerli hissetmesi ve en ufak tebessümü bile beni mutlu ederken size bunu yaptığımı hâla inanamıyorum..

 

Anılar..

Hatırlıyor musunuz,Beni de şu siktiğimin azınız ile yargılamıştınız..Aşık olduğum için demediğinizi bırakmamıştınız..Ama şunu söylemek gerekirse bazılarınız pişman olmuşsunuz..