Alper Erözer • Imagine

~ 3 ~

Alper'i ilk defa bu kadar şaşkın görüyordum. Kekeledi: "Se-sen nasıl bakiresin? Kimse senin gibi güzel birini istemedi mi yani?" dedi. Kızardım. Utanç bir halde başımı iki yana sallladım. Alper anlamamış gibiydi: "Herneyse, niye söylemedin ki?" dedi. Omuz silktim. Önemli birşey olduğunu düşünmemiştim. Alper, uzun süre cevap vermediğim için ve üstüne üstlük omuz silktiğim için çok umursamaz olduğumu düşünüyordu herhalde. Bir an tüylerim diken diken oldu. Gözleri göğüslerimin üzerindeydi. Bana yaklaştı ve dudağıma bir öpücük kondurdu. Ardından yanağıma, oradan boynuma ve sşağıya doğru... Zihnimin boşaldığını hissettim.
Enerji enerji
Azcık da sinerji
Göğüslerimi ısırıp emmeye başladı. İnledim. Ardından tekrar ısırdı. Çok canım yandı. İçimden, çalan Enerji şarkısını takip ettiğimi bilmiyordum. Bir anda: "Dışarda hayat var biraz eğlence lazım!" diye haykırdım ve Alper'i ittim. Alper çok şaşırmıştı. "İyi misin?" diye sordu. Ben de ne yaptığımın farkında değildim. Niye bir anda böyle birşey yapmıştım? Galiba kendimi çok kirli ve kötü hissetmiştim. Daha 15 yaşında küçük bir kız, nasıl böyle şeyler yapar ki? Heryerim kandı, ıslanmıştım. Gözlerim doldu. Kulağımda İyi misin? sözü çınlıyordu. "İyiyim!" diye bağırdım ve külotumu giydim. Sütyenimi giymeyi unutup tişörtümü üstüme geçirdim ve eteğimi giydim. Göğüslerim çok kötü dursa da umrumda değildi. Bir anda burdan gitmeliydim. Elimde sütyenle, kapıyı açtım ve dışarı çıkmak için hamle yaptım. Alper: "Sana yazacağım!" diye seslendi. Cevap vermedim ve kapıyı çarparak çıktım. Şimdi koridordaydım ve uşaklar bana ne kadar saygısız dermişçesine bakıyordu. Umrumda değildi! Çığlık atmak istiyordum. Hiç bu kadar garip hissetmemiştim. Ön kapıyı da açtım ve çarparak çıktım. Otobüse bindim, belli ki eteğimi çok yukarıya çekmiştim çünkü herkes onaylamazcasına bana bakıyordu. Umrumda değildi!
5 durak sonra evimin yakınındaki durakta indim. Mahalleme doğru yürürken benimle birlikte inen yirmili yaşlarındaki bir adamın beni takip ettiği hissine kapıldım. Hızlıca bir ara sokağa saptım. Evet, beni takip ediyordu! O da arkamdan geldi. Adımlarımı hızlandırdım, o da aynı şekilde. Artık koşuyordum, o da koşmaya başladı! Ardından, hayatımın en büyük korkusunu yaşadım. Burası çıkmaz sokaktı ve sokağın sonuna gelmiştim. Adam artık dibimdeydi. Hava kararıyordu, ve korkudan altıma yapacak gibiydim. Adam muzip bir gülümsemeyle eteğimin altına elini soktu ve kloritisimi okşadı. Kıyafetlerimi çıkardı. "Yapma! İmdat!" diye çığlıklar atıyordum, ama nafile. Hepsi Alper yüzündendi, oraya gitmeyecektim. Bir günde iki kere... Hem de şimdi tecavüz edilecektim, hayatımın sonrası nasıl olacaktı?