love you always

Τόσο γλυκιά(Παύλος)

Δεν μπορούσα να εξηγήσω αυτό που ένιωσα όταν αντίκρυσα την Κατερίνα. Είναι 18 χρονών και όμως πάνω της έχει κάτι το αθώο, το παιδικό, το αγνό. Κάτι που δεν συναντάς σε καμία σχεδόν κοπέλα της ηλικίας της. Έχει όμορφα καστανόξανθα μαλλια και τεράστια καστανά μάτια. Όχι ιδιαίτερα ψηλή και τόσο, μα τόσο γλυκιά. Την άκουγα να μιλάει και ένιωθα μια ανεξήγητη ...τρυφερότητα; 

Δίπλα μου σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς καθόταν φυσικά η Αναστασία. Η Αναστασία είναι αντικειμενικά πολύ όμορφη. Ψηλή κοπέλα, με μεγάλα πράσινα μάτια και πολύ ωραίο σώμα. Ο παιδικός μου έρωτας. Είμαστε μαζί από την πρώτη λυκείου και ειλικρινά δεν θα μπορούσα να δω τον εαυτό μου δίπλα σε άλλη κοπέλα. Την αγαπάω την Αναστασία. 

Μαριάννα: Λοιπόν παιδιά, ώρα για παντομίμα! 

Γιάννης: Συμφωνώ απόλυτα θα γελάσουμε πολύ!

Ειρήνη: Παιδιά γιατί σας αρέσει να με βλέπετε να γίνομαι ρεζίλι; Αφού όλοι το ξέρουμε πως με την παντομίμα δεν το έχω! 

Αλέξανδρος: Έλα βρε Ειρήνη! Τέλεια είσαι

Παύλος: Κατερίνα εσύ δεν μας μίλησες καθόλου, σ'αρέσει η παντομίμα; 

Κατερίνα: Εντάξει δεν είναι και το δυνατό μου σημείο, αλλά κάτι θα κάνω

Χαμογέλασε ντροπαλά και έγινε κατακόκκινη. Τόσο γλυκιά. 

Παύλος: Είμαι σίγουρος ότι θα τα πας μια χαρά! Θα είμαστε στην ίδια ομάδα! 

Μόλις το είπα αυτό γύρισα και είδα την Αναστασία να με αγριοκοιτάει. Πιστεύω την είδε και η Κατερίνα η οποία ένιωσε άβολα με την πρόταση μου και πρότεινε να βγάλουμε τις ομάδες με αριθμάκια, πράγμα στο οποίο συμφώνησαν όλοι. Τελικά δεν ήμασταν στην ίδια ομάδα. Την επεξεργαζόμουν σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Το γέλιο, η ζωντάνια της, το ότι κοκκίνιζε κάθε φορά που κάτι την έκανε να ντρέπεται, όλα αυτά την έκαναν τόσο ξεχωριστή στα μάτια μου... Ύστερα γυρνούσα και επεξεργαζόμουν την Αναστασία. Ήταν τόσο κρύα στο παιχνίδι, σε κάποια σημεία ένιωθα πως ήταν και μουτρωμένη. Κάποια στιγμή Της έπιασα το χέρι και το βλέμμα της γαλήνεψε. Την κοίταξα και ένιωσα για άλλη μια φορά τυχερός που ήταν η κοπέλα μου. Εξακολουθούσα όμως να μην μπορώ να πάρω τα μάτια μου από την Κατερίνα. Μα τι μου συνέβη; 

Η ώρα πέρασε και ήρθε η ώρα να φύγουμε. Τους αποχαιρέτησα όλους με τη σειρά και άφησα την Κατερίνα στο τέλος. Έσκυψα και τη φίλησα σταυρωτά. Μύριζε βανίλια, μια μυρωδιά τόσο γλυκιά όσο και εκείνη.