KALBİMİN NABZI (Yazılıyor)

2. BÖLÜM

"Tamam gidelim hastaneye"dedim. Motoruna yöneldiğinde bende kalktım ,yürürken zorlanıyordum. Sonra bana bir tane beyaz kask uzattı , kaskı aldım ve bakmaya başladım. Sinirli bir şekilde nefesini dışarı verdi ve " bakışmanız bittiyse kaskı takta gidelim"dedi. Bende ona gözlerimi devirdim ve kaskı takıp motora bindim .

Ona çok fazla yaklaşmamaya çalışıyordum. Motor harekete geçince ister istemez ona yaklaşmak zorunda kaldım. Motora binmek ve rüzgarı tenimde hissetmek iyi gelmişti. Yakında olan bir hastaneye geldiğimizde motoru durdurdu. Daha sonra ben tam inmeye çalışırken arkasını dönüp;"Bekle"dedi. Şaşırmıştım ve inmeden beklemeye başladım. Daha sonra hastanenin kapısında olan bir hemşireye seslendi ve bana yardım etmesini istedi. Buna gerçekten şaşırmıştım.
Hemşireyle beraber içeri girerken arkamızdan geldiğini fark ettim. Doktor gelip muayene ettiktenten sonra"Ayağınızdaki dokular biraz zedelenmiş ,  yazdığım kremi kullanırsanız hemen iyileşir."dedi.  Rahatlamıştım , kırıldı zannetmiştim. Doktorun verdiği kağıdı aldıktan sonra odadan çıktım. Ama o burada değildi.  Biz içeri gelirken arkamdan geliyordu. Acaba neredeydi, haber vermeden gitmişti.
Noluyor ya bana motoruyla çarpan üstelik hiç bir şeyim olmayan biri için nerede diye merak ediyorum bide.

Hastaneden çıktım ve eve gitmek için taksiye bindim. Takside giderken yolu seyretmeye başladım. Annem bugün okula gitmeyecek eşyaları eve yerleştirecekti. Aslında bende ona yardım etmek istiyordum ama zorla okula gitmem için beni ikna etmişti. Eve gidince anneme olanları nasıl anlatacağımı düşünüyordum ama çok çabuk eve gelmiştim.  Taksicinin parasını ödedikten sonra indim ve bahçeden içeri girdim. Kapının önünde biraz bekledikten sonra çantamdan anahtarımı almak için çantayı açtım . Anahtarımı aramaya başladım ama bir türlü bulamıyordum. Nasıl ya anahtarımı almayı unutmuşum.
Zile bastım ve beklemeye başladım. Ama annem açmadı kapıyı. Biraz bekledikten sonra tekrardan zile bastım ama yine kapı açılmadı. Demek ki annem dışarıya çıkmıştı.
Annem gelene kadar bahçede beklemeye karar verdim. Beklemekten canım sıkılmıştı ,bende telefonuda sosyal medyada zaman geçirmeye karar verdim. Cebimden telefonu çıkarmak için kalkmıştım ama telefonum cebimde değildi . Daha sonra çantama baktım ama orada da yoktu . Nasıl ya şimdi de telefonumu mu kaybetmiştim. Of acaba  o motorun bana çarptığı yerde mi düşürmüştüm ya da hastanede. Kendi kendime ihtimalleri düşünürken kaza olan yere gitmeye karar verdim. İnşallah gittiğimde telefonumu hemen bulurdum. Annem gelmeden gidip gelmem ve telefonumu bulmam gerekiyordu yoksa beni ararsa ulaşamaz ve merak ederdi.
Ayağım acısıyla yolda yürümeye çalışıyordum. Kaza olan yere geldiğimde yere düştüğüm yere baktım ama orada yoktu. Sonra bana çarpan çocuk telefonla konuşurken beklemek için oturduğum kaldırıma doğru ilarledim . İşte oradaydı hay Allah'ım ya burda düşürmüşüm telefonu. Telefonumu bulduğuma sevinmiştim. Telefonu alıp arayan varmı diye baktım. Annem tam 5 defa aramış ve masaj atmıştı. Nerede kaldığımı ve acil okula gitmesi gerektiğini yazmıştı.
Annemi aradım ilk çalışın da açmıştı"Alo anne "dedim. Annemse" Neredesin sen neden telefonunu aradığımda açmıyorsun ,cevap versene kızım "soruları art arda sıralamıştı. Nasıl cevap verebirim ki ? Daha fazla bekletmeden " Annecim eve geldim ama anahtarımı evde unutmuşum. Eve giremedim sonra seni aramak için telefonumu aradım o zaman fark ettim telefonumu okula gelirken düşürdüğümü "dedim. Sonuçta yalan söylemiyordum. Okula giderken kaybettim yani. Konuşmaya devam ettim" Sonra geldiğim yollara armaya başladım anne . Sonunda buldum ve hemen seni aradım." dedim.

Annem hemen eve geleceğini ve evde konuşmaya devam edeceğimizi söyledi. Annem gelene kadar bende anca  evde olurdum zaten malum ayağım yüzünden. Eve doğru ilerlerken bir çığlık duydum .
"İmdat yardım edin". Bu bir kız sesiydi ve yardım edin diye bağırıyordu. Korkmuştum...