KÖRDÜĞÜM

Başlangıç

Sevmeye korkuyordu adam..

Bir kere öyle kırılmıştı ki, öyle yıpranmıştı ki kalbi iliklerine kadar hissetmişti acıyı. Acının tarifi yoktu aslında, yüzünden belli oluyordu. Uzun zamandır gülmemişti adam. İnsan bir kere kırıldımı zor toparlanıyor, duyguları yeniden çok zor filizleniyor.

İnsan ağaçtı...

Duyguları dal olan. Sevmeyı baltayla kesmisti bir kere. Ne yapacaktı adam? Yapraklarından ağladı. Yıllar sonra filizleni verdi kesilen dal, hiç ummadığı anda. Önce korktu, sonrası belliydi ama unutamadığı bir gerçek vardı... Bir kere kırılmıştı bir kere küsmüştü sevmeye, aşka... Düşündü durdu adam ne yapacağını bilemedi. Gönüldü bu kapılmıştı bir defa.

Acıyı hep hissediyordu kalbinin orta yerinde. Sanki bıçak saplanıyordu hatırladıkça. Bir defa açıldımı yara zor iyileşiyordu. Bir gün iyileşsede izi kalıyordu. Nasıl bu kadar kolay olabiliyordu 'çekip gitmek?' Aklı almıyordu adamın. Beyninde o kadar düşünce vardı ki daha fazlasını düşünemiyordu.