Risk-takers [On-hold]

RT8

Maingat na sumampa si Ion sa kama, iniingatang hindi niya maabala ang mahimbing na pagkakatulog ng bakla.

Nakabaling sa kanya ang natutulog nitong mukha. Nakasuot pa din dito ang wig at medyo magulo na ang make up nito but nevertheless, she still looked beautiful in his eyes.

He would never get tired of this. He would never get tired of scrutinizing  'his' Vice.

From those alluring eyes, down to her pointed nose and ofcourse, that luscious lips of her.

This. This was the view that he's been searching all this time. He didn't want to end this moment. He couldn't even breathe; frightened that it might wake her up.

Paano ko ba nagawang iwan 'tong taong 'to? , Ion thought.

Hindi pa nakontento si Ion sa pagtitig at hinawakan pa nito ang mukha ng huli.

Tahimik niya lang na pinagmamasdan ang mukha at pati ang pagtaas-baba ng dibdib ng bakla. Pero nagtataka siya sa sarili niya. Paanong naging sobrang interesado siyang panoorin pati ang paghinga nito?

Kahit siguro ilang oras ko siyang panooring matulog, hindi ako magsasawa, sabi ni Ion sa isip niya.

Ilang segundo pa ang nakalilipas nang magitla ang lalaki sa biglaang sunod sunod na pagtulo ng luha sa nakapikit na mata ni Vice.

Sa pag-aakalang binabangungot ito, buong lakas na inalog ito ni Ion.

"ANONG GINAGAWA MO SA KWARTO KO?!"agad na lumayo si Vice mula kay Ion na para bang may sakit itong nakahahawa.

Hindi agad nakapagsalita si Ion dahil sa pagka bigla. Sanay siyang makitang nagagalit at napipikon ito pero...iba yung ngayon.

Tuloy pa din sa pag iyak si Vice pero ang nakakuha ng pansin ni Ion ay ang nangingibabaw na poot sa mata ng huli.

"B-binisita l-lang naman kita..."kahit mautal utal ay nasabi pa din ito ng lalaki.

Vice smiled faintly."Masaya ka na?"She went beside him. "Masaya ka na, nasira mo na ulit ako?"

"Hindi k-kita maintindihan..."

"Calvin broke up with me..."she blurted out. Tears started to fell on her eyes again."At dahil yun sayo!"she abruptly wipe her tears. Her eyes was glazing.

Ion stood still; preventing his eyes to cry out. His knees were getting weak by the fact that 'his' Vice was crying not because of him....but because of another man.

Hindi na alam ni Ion kung ano pa ang ginagawa niya hanggang sa namalayan niya nalang na sinusundan niya na pala si Vice na bumaba ng hagdan. Nakarating sila sa main door ng bahay.

Kapwa hindi na gumagana ang mga utak nila. Masyado na silang nadadala ng mga emosyon nila.

Ion tried to reach Vice's arm."Vice, usap naman tayo oh.."

"Bitawan mo 'ko!"she glared at him."Paano mo nagagawang umaktong parang okay lang tayo? Na parang wala kang iniwanan? "Napahigpit ang kapit nito sa doorknob. "N-na parang wala kang sinaktan?"

Napayuko si Ion at tahimik na nahikbi. Naghahanap ng tamang salitang dapat isagot sa tanong ng kaharap niya.

Ion wanted to defend himself, na nasaktan din naman siya at hindi lang naman siya ang may kasalanan sa paghihiwalay nila pero mas napangunahan siya ng hiya at ng sakit.

Muling inangat ni Ion ang mukha niya para makita ang kaharap niya para makita ang mukha ng bakla nang sa gayon ay taniman siya ng lakas ng loob pero mukhang nagkamali siya.

Nang makita niya ang sunod sunod na pagtulo ng luha nito, mas lalo siyang nadurog.

"S-s-sorry."he muttered.

Vice gaped in disbelief."Sorry? Ngayon? Ang tagal kong hinintay yang sorry mo, bakit ngayon lang ha? Bakit ngayong okay na okay na ako!"she said."Bakit kailangan mo pa akong guluhin ulit ngayong buo na ako?"She added. "Para ano? Para sirain ulit ako?"

Paulit ulit na umiling si Ion."Hindi yan tot-"

Vice cut him off by opening the door. "Umalis ka na sa bahay ko!"she said sternly."At pwede ba, umalis ka na din sa buhay ko?"

Silence took over the house.

No one dared to speak. They were both shocked; Ion was shocked because of what she had said while Vice with the word she  spilled. She got carried away.

No one dared to move not until Ion turned his back and left her house with no words, again.