1/3

122 7 3
                                    

Emir beyin evine gittik settekiler ile evi çok güzel. Emir Koç bana bakıp bakıp duruyordu herkes eğlenirken bende bir köşeye geçip onun resmini çizdim çok yakışıklı be maşallah. birden yanıma geldi  napıyorsun burda bade dedi ellim ayağım dolaştı.
— hiç dedim resmî saklamaya çalıştım ama olmadı gördü
Emir bey:
— senin bu yeteneğinde mi varmış bade hanım?
güldüm resmî masaya koydum bu sizin olsun dedim yanımıza rosa geldi ellindeki içkiyi resime döktü pordon filan dedi ama belliydi bilerek olduğu Emir bey üzülme bana bir tane daha yaparsın dedi gülerek yaparım dedim. 5 yıl önce bıraktığım şeyi nasıl yapıcaktım her kitap diyince kanser olduğum zamanlar aklıma geliyor başım dönüyor Ablam kötülük yapmak için demedi biliyorum ama olmuyor Emir bey bade neden yazamıyorsun 5 yıl önce noldu dedi gözümden akan yaş boğazımın düğüm düğüm olması içimi yakıyor du; Emir bey elliyle gözümü sildikten sonra sarıldı anlat dinlerim dedi. kendimi çok güvende hissediyordum kendimi onun yanında dokunulmazlığım var gibi hissettiriyordu Anlattım yoksa bırakmayacak dı Emir bey benim kardeşim Can kanserden öldü ve bende onun gibiydim o atlatmadı daha 10 yaşındaydı bana da zaten son anda ilik bulundu ameliyata aldılar ben yazmaya çok çalıştım ama o günler aklıma gelince olmadı dedim. bana Emir bey sımsıkı sarıldı.
— bade ben seni hiç bırakmayacağım. dediğinde kalbimin ritmi bozuldu. beni kendime getirdi geçmişe bakmama bir anda engel oldu sanki o an kendimi çok değerli hissettim. o kadar değerlik ki iyiki görmüşüm tanımışım sevmişim onu

Portakal çiçeği Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin