Biliyorum, biz de ileride öyle olacağız. Ne kadar günler, aylar, yıllar geçmiş olsa da birbirimizi gördüğümüzde ne denli kötü olacağımızı, ''her şey iyi olabilirdi'' diyeceğimizi biliyorum.
Az önce izlediğim bir filmde, kadın ve adam yıllar önce hayatlarını ayırdı ve yine yıllar sonra kadın sahnede keman çalarken adam seyirciler arasındaydı. Keman çalıyorum ve sanki bu sahne benim de başıma gelecekmiş gibi bir his geldi ve karmakarışık oldum bir anda.
Evet, böyle olmayabilirdi ama planlandığı gibi gitmediği her şey. ''Sonsuza kadar bir'' derken ''sonsuza kadar hiç'' olduk. Silinemeyen fotoğraflar, silinemeyen anılar. Öfke, üzüntü... Akıp gidemiyormuş bir anda tüm bu sis bulutları.
Çok sevmek yetmiyormuş, anladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçinizden Biri
Short StoryMerhaba arkadaşlar. Bugüne kadar yazmak her zaman hayalimdi ama cesaret edememiştim bir türlü. Yazar olmak değil sadece yazmak. Şimdi bu hayalimi gerçekleştiriyorum ve oldukça heyecanlıyım. Öncelikle kısa kısa yazılar şeklinde başlamak istedim. Roma...
