Οι απόγονοι της Φύσης

Ο Δαίμονας του Σεληνόφωτος (part 1)

Η τετραμελής παρέα είχε απομακρυνθεί κατά πολύ από την πολυτελή μεζονέτα όπου είχαν παγιδευτεί.

Όδευαν προς την κρυψώνα τους.

Η Δήμητρα τους ακολουθούσε σε όλη την πορεία κάπως διστακτικά.

Δεν μπορούσε να κρύψει από τον εαυτό της πως μετά από τα γεγονότα που συνέβησαν ένιωθε ωραία. Είχε αποκτήσει θάρρος μέσα της. Ήξερε πως πλέον δεν θα ήταν ένα ανήμπορο κορίτσι που δεν θα μπορούσε να αμυνθεί. Είχε εκείνες τις ικανότητες που την προστάτευαν από κάθε κακό. Ένιωθε ακόμα βέβαια την απειλή από εκείνες όμως τις έβλεπε σαν φύλακα άγγελο.

Όλα έρχονται με ένα τίμημα. Αν μάθαινε καλύτερα να χειρίζεται τις ικανότητες της θα έπρεπε να συμμετάσχει στην περιβόητη Μάχη. Κάτι που απέφευγε. Αν όμως απομακρυνόταν από τα παιδιά θα βρισκόταν ξανά εκτεθειμένη και απροστάτευτη σε παρόμοια κατάσταση. Κάτι που φοβόταν.

Το ένα θέμα κατέληγε στο άλλο κι αντίστροφα. Σε όλη την διαδρομή σκεφτόταν ξανά και ξανά τι να διαλέξει. Μόλις θα έφταναν στην κρυψώνα τα παιδιά θα ζητούσαν μια απάντηση, αν θα συμμετέχει στην ομάδα τους ή όχι.

Αυτή τη φορά ήταν άλλος ο παράγοντας που την εμπόδιζε να αποφασίσει πιο μονοπάτι να ακολουθήσει.

Είχε εκστασιαστεί με την ανακάλυψη των δυνατοτήτων της. Ήθελε να μάθει όσα περισσότερα μπορούσε για αυτές. Είχε εθιστεί τόσο πολύ που ήθελε να εξερευνήσει τον δρόμο της γνώσης με όποιο κόστος.

Μόλις τεκμηρίωνε την απόφασή της άκουγε την φωνή της λογικής μέσα της.

Θα έθετε σε κίνδυνο την ζωή της μόνο και μόνο για να μάθει περισσότερα για τις ικανότητές της; Θα θυσίαζε το μέλλον της για να έχει την ικανοποίηση πως θα μπορούσε να αμυνθεί σε μερικά επικίνδυνα άτομα; Κι αν δεν ήταν μόνη της στο στόχαστρο των εχθρών; αν έβαζαν όλους τους αγαπημένους γύρω της; Θα κινδύνευαν συνέχεια οι φίλοι της, οι γονείς της, ο άντρας της, τα παιδιά της. Όποιος θα τολμούσε να κάνει το μοιραίο λάθος να μπει στην ζωή της θα έμπαινε αυτόματα και στη λίστα των εχθρών της. Για να μην πληγώσει κανέναν θα έπρεπε να μείνει μόνη της. Θα μπορούσε να πάρει αυτό το ρίσκο για να ικανοποιήσει τον εγωισμό της;

Είχαν πλησιάσει στην γνώριμη γειτονία τους. Ο Πύρρος ο Οδυσσέας και η Νεφέλη έριχναν φευγαλέες ματιές στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών γύρω τους. Δεν ήθελαν κανένα αδιάκριτο βλέμμα να τους δει να εισβάλλουν στο εγκαταλελειμμένο σπίτι.