ilk heyecan

45 9 9
                                    

Evde aylak aylak oturduğum bir akşam televizyon izlemekten sıkıldım ve telefonu elime aldım , henüz girmiş olduğum bir sosyal medya grubu vardı parapsikoloji üzerine , oldukça keyifli zaman geçiriyor fazlasıyla bilgi sahibi oluyordum . Ne hakkın da mı ? Benim anormal yetenek diye tabir ettigim, uzun yıllardır kendimi dışlanmış ve delirmiş gibi hissettiren bir kaç farklı özelliğim. Bir adı varmış meğer ben deli yada anormal değil birazcık özelmişim. Grupta ki arkadaşlarımla kaynasirken bir başka sosyal medya uygulaması aracılığı ile sesli ve toplu bir görüşme yapmaya başladık hem kendimizi deniyor hem de eğleniyorduk. Hislerim çok iyidir bana bakım yaptırıyorlardi sonra bı ses geldi "asel bana da bakar mısın ?" Ses resmen ruhuma işlemişti o kadar derin ve güzeldi ki . Maalesef ki benim bir kişiyi daha hissedecek halim kalmamıştı . Usulca ve hızlanan nefesimi kontrol etmeye çalışarak "oldu canım bana kim bakım yapacak" dedim (canım nereden ciktiysa) ve o muhteşem ses kulaklarımı yeniden doldurdu "ayıpsın ya ben bakarım" ve usulca anlatmaya başladı "sesinde özgüvenin arkasına saklanmış bir hüzün var , bir şeyler yaşamış ve çok üzülmüşsün seni çok yipratmislar , görmedim ama eminim gözlerinde de aynı hüznü taşıyorsudur. Derin bı nefes aldım ve "devam et" diyebildim sadece çünkü her kelimesinde haklıydı hadi ama bu kadar bilmesi mümkün mü ? Diye sordum kendime o esnada devam etmeye başladı " tüm bu kırgınlığına rağmen fazlasıyla pozitif ve güçlüsün ve son olarak ağlamaktan asla çekinme ağlamak iyidir " diyerek tamamladı cümlesini . 30 saniye kadar düşündüm gerçekten bir maske vardı yüzüme -ego- ve o daha benimle doğru düzgün konuşmadan alıp atmıştı maskemi herkesten sakladığım ruh halini yakalamıştı, 24 yaşındaydım ve 12 yaşından beri ağladığımi annem dahi görmemişti çünkü korkarim hep zayıflık olarak görmüşümdür o bunu da hiç çekinmeden söylemişti . Biraz daha parapsikoloji hakkında konuştuktan sonra herkes birer birer ayrıldı saat gece 02:00 sularında baş başa kalmıştık hala konuşuyorduk ve artık biraz daha özele girmistik yaşlarımız , oturduğumuz yer , okullarımız bu sesinden çok etkilendigim şahıs yani Ahmet sadece bir kaç sokak arkamda oturuyormuş meğer (hikaye de ki her olay gerçek hayatım her kelimesi )  öğrendim an koşup gitmek istedim ama annem büyük bir engeldi tabi . Sabah 05:30 a kadar konuştuk artık samimiydik . Benim o donuk , asosyal , agresif kişiliğim bir anda hiç tanımadığım bir sese yumuşamış kapılarını aralamıstı. Başlarda çok aktif olmadığım o grupta artık hep aktiftim sürekli konuşuyor bilgiler paylasiyorduk 14 Şubat sabahı yine yalnız ve halimden memnun bir şekilde uyandım ilk isim telefonu almak oldu elime ondan bir ses kaydı vardı daha ne isteyebilirdim ki ?  Çok güzel şarkı söylediğini öğrendim kaydı açtığım da . Cesaretimi topladım ve özelden alkış emojisi attım
- yazın kurtuluşun yok seni alır alır Beşiktaş'a inerim
-öyle bedavaya gelmem bira da lazım
- ayıpsın tabi ki böyle güzel ses ve gitar bulmuşum bira nedir ki ?
- :) teşekkürler
İlk konuşma bu şekilde bitti . Kalktım huzur bulduğum yatağımdan kahvaltı yapmalıyım ve annemin "ne zaman kalkmayı düşünüyorsun yapıştın oraya " bağırışlarnı daha fazla dinlemeye niyetim yoktu . Garip bir şekilde kendime de şaşırarak kocaman bir gülümseme ile "gunaydiinnnn" dedim ve kahvaltı masasına oturdum benim dahi garipsediğim bu durumu ailem daha fazla garipsemisti . Gerçekten bir ses bu kadar iyi hissettirebilir mi ? Diye düşünerek yaptım kahvaltımı kahvemi yapmaya başlayacaktım ki telefonum çaldı asosyal hayatım da ki tek arkadaşım özlem arıyordu
"Kanka ben geliyorm çık kahve içelim "
"Vallahi hiç yapasım yoktu kaç dakikaya gelirsin ? "
"Bir saate her zaman ki yerde "
"Tamamdır "
Telefonu kapattım duşa gireceğim esnada gruba ondan mesaj geldi baktım burç yorumluyor sevimli . Benim burcum balık yükselenim akrep dedim atlayarak . Beş dakika sonra özelden bana çok güzel ve komik bir video attı
- baya sesli güldüm
-ücretimi alırım ama böyle olmaz ki
-bi kaç sokak ötedesin elden teslim edeyim nedir borcum?
-bi kırk yılını alırım
-tamamdır ben gidiyorum şimdi kahve içmeye müsaitsen gel
-olabilir aslında bı isim yok
-konum atıyorum
Hemen giyinerek evden çıktım cafeye özlem çoktan gelmişti ama benim gözüm telefondaydi hayran olduğum sesin sahibini gorecektim . Merdivenlerden çıktı arkası bana dönüktü ama anlamıştım o olduğunu telefonu elime aldım ve arkanı dön dedim ...

BİLİNMEYEN...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin