Onların yanımda olması gerekirdi. Özellikle de kötü günümde... Nereden bilebilirdim ki ortaokul zamanlarımdaki kötü günlerimin tek sebeplerinin onlar olabileceğini? İçimi çok ek için yazıyorum ve onlarda bana napıyor bu sulugöz bakışlarını atıyorlar. Kimsenin canını acıtmak istemeyen ben, şu an onların yaşadıklarımın birbirini yaşamalarını istiyorum. Dakikada yüz kelime yazıyorum ve yinede dayanamıyorum. Yarın kurs olduğu için onunla barışmak lazım ve ben bunu nasıl yapacağımı bilemiyorum. Onu tanıyorum ve şu an kafası bunu dusunemeyecek kadar meşgul. Haklı olan benim oysaki anlaşılan erdemli ve egoist olanda ben. Diğer arkadaşımın arabuluculuk yapması gerekirken yaptığı tek haltın telefonuyla uğraşması peki ... Gerçi ben de pek farklı bir şey yapıyorum değil ya;) Ne kadar ağlıyor olsam da yinede komiğim işte djdjdjdjd napabilirim.
Bana egoist olduğumu söyledi tekrar tekrar ve tekrar. Tamam egoistim ama aynı zamanda da bir insanım değil mi?
Bunları ona yani artık sana vermeye karar veriyorum galiba çünkü bazen İÇİME ATMAK FAZLA AĞIR GELİYOR evet başka bir insan olsaydı böyle bir şey yapmazdı telefonunu yere atan ona VURAN bir insana böyle yapmazdı kesinlikle. Asla ama asla ama asla... Değer verdiğim için yapmıyorum ama yapamıyorum daha doğrusu. En çok senin kalbini kırıyorum , bunu biliyorum. Ama sende en çok benim kalbimi kırıyorsun egoistim çünkü dokuz yıl boyunca en yakınımda tutabildiğim tek inşa bana yeteneksiz dedi. Kendimi sevdim, kendimi sizden daha çok sevdiim diye egoistim. Kendimden daha çok sevebileceğim bir insan yoktur belki de ...
Vazgeçtim sana vermekten çünkü henüz hazır değilim seni hıçkıra hıçkıra ağlarken görmeye. Evet aynı şeyleri yaşamanı istedim ama vazgeçiyorum "'"''en olası en iyi arkadaşım ve bana yaptıkları""""
