-----------------------------------
15.06.2019
Sabah olmuştu yine.Güneş yine bize sevecen,bulutlar yine sakin.Yaz ayı olmasının verdiği sıcak hava bize yeniden umutlarımızı hatırlatıyor.Her yaz yeniden verdiğimiz hedeflerimizi.Hedeflerimizin yine bir çoğunu gerçekleştiremeğeceğimizi bile bile her yaz yeniden kurduğumuz o hayalleri.İşte benimde her yaz içimden geçirdiğim o umutlardan birkaçı;
-Disneyland'e gitmek.
-Sevebileceğim biriyle tanışmak.
-Küçüklüğümden beri istediğim o lunaparktaki dönme dolapa binmek.
Biliyorum son hayalim hayal bile sayılmaz ama küçük bir sorunum var.Yüksekten normalden iki üç kat daha fazla korkuyorum ve bu yüzden bir kere deneyişimde daha yükseğe tam çıkmadan korkudan ağlayarak bağırdığım için beni hemen indirmişlerdi:)O yüzden hiç beceremiyorum.Gecenin köründe bir korku filmi izlersinizde sonrasında duyduğunuz en ufak seste ödünüz koparya işte bende ufacık yüksekliğe çıksam hemen öyle korkuyorum.Ama şöyle bir şey varki yükseklik dışında bir tanecik bile korkum yok.Rüzgarın sesleri kulağıma uğultular halinde gelmesi bugün güzel geçeceğini fısıldıyordu sanki.Hemen yataktan kalkıp yüzümü yıkadım sanki yüzümü temizleyince ruhum temizlenirmiş gibi hissederdim her sabah.Annemin o güzel sesini duymak için mutfağa ilerledim.Her zamanki gibi bana krep hazırlıyordu güzel annem.Annemin yeri bende ayrıydı,ona bütün dertlerimi anlatırdım.Ne kadar derdim olsada o güzel sesiyle beni sakinleştirmesini bilirdi annem.
-----------------------------------
Şimdilik pek yazamadım ama söz gün içinde yeniden yazıcam.
Umarım beğenirsiniz.
yorguneptun senin kapatışınla:Hadi bay.
