Old Blood Vampire 2

CHAPTER 3

ALEXANDER POV

Tinanghali na ako ng gising kasi pasado alas-dos na ng umaga ako nakauwi kagabi. Pagkamulat ko, agad kung naalala ang mukha niyang nakangiti Sa akin.

I really miss you now my love...

Napabuntong hininga nalamang ako saka bumangon, kinuha ang aking towel saka pumasok ng banyo para maligo. After I finish all of my daily routine, lumabas na ako ng kwarto namin at naglakad Sa dining room.

"Nasaan na ang iba Sera? " tanong ko Sa AI as I walk.

"They're currently at the lobby. "

"I see, " naisagot ko nalang saka pumasok Sa kusina, napag-isipan Kong magluto nalamang.

DOCTOR LEN POV

"On the second thought, " I said, interrupting miyuki.
"We really should tell alex about this, kasi naman... Deserve niya rin naman na malaman ito diba?"

"Naisip ko narin naman Yan, pero kasi doc Len. Hindi pa tayu 100% sure na bumalik nga siya, alex suffered enough Kaya we can't let him na umasa nalang Sa wala and then what, babalik nanaman siya Sa pagkabreakdown niya. Masasaktan nanaman siya ulit. " sabi Sa akin Ni miyuki and I watch Peter, kenth and roxane face as it fell down.

"But I can't help but feel bad about it. " naisabi ko nalang.

"Kagaya ng napag-usapan natin noon doc Len, we will tell him once we were 100% sure. Kaya pagtrabuhan natin ng maigi na makita Si miss Julian. " miyuki said at napatango nalamang ako.

SOMEONE'S POV

"Ilang araw nang nakatakas at nawawala ang kriminal nayun. Nangangamba na ang mga nilalang na nasa paligid natin. Napakadelikado ng nilalang na iyun, nababahala rin ako para Sa buhay ng ating kamahalan. " nag-alalang sabi niya habang nakatalikod Sa amin at nakatitig lamang siya Sa dumadaloy na tubig mula Sa taas.
"Maaaring nasa mundo na siya ng mga Tao, kailangan mahanap Mo na agad ang ating kamahalan. Ikaw ang napili ng tadhana na magbantay at manatili Sa kanyang tabi Kaya gawin muna ang iyung trabaho, Sasha. "

"Kung yan ang pinag-uutos Mo, gagawin ko. Banal na orakulo. " nakayukong sabi ko Sa kanya sabay tayo at lumabas na ng kanyang silid.

Pupunta na ako... Sa mundo ng mg Tao.

ALEXANDER POV

Andito na ako ngayun Sa aking kwarto, nakaupo Sa aking kama at iniisip ang mga salitang narinig ko kanina.

Nanginginig ang magkahawak Kong kamay na nakapatong Sa aking hita, halo-halong emosyon na ang nararamdaman ko ngayun.

Saya

Pangungulila

Lungkot

At inis.

Saya, dahil maaaring buhay siya. Maaari ko pa siyang mayakap, mahawakan, mahalikan at makasama.
Pangungulila, dahil ilang buwan ng Hindi ko siya nakikita, nakakausap, nahahawakan at nakakasama.
Lungkot, dahil Hindi pa ganun kasegurado na buhay nga siya. Pero Sana nga Ay buhay siya. Gusto ko siyang makasama ulit.
At ang huli, Inis. Dahil Hindi agad nila pinaalam Sa akin, kung Hindi ko pa sila maririnig Ay wala akong ideya. Wala akong kaideya-deya na maaaring buhay nga siya. Maaaring mabuhay Si Julian. Pero alam ko naman na nag-alala Lang sila Sa akin, naiintindihan ko iyun.

Hindi kuna napigilan pa ang sarili Kong manginig Sa galak, napangiti nalang ako na umaasang makita kung muli Si Julian. Pero at the same time, tumutulo narin ang luha ko.

I really miss her, I really miss my fiance Julian.

"I can't wait to see you soon my love. " I mutter to myself then I stood up, grabbing my weapons and jacket.

Right now, I'm gonna find you.

I thought to myself then in off.

*******

Umalis ako kaninang 01:19, pero ngayun Ay 7:22 na ng Gabi. I've been out for 7 hours! But it doesn't matter to me, as long as I got to meet Julian again. Even if it's only CONCLUSION for now.

Sa ngayun Ay tahimik akong naglalakad Sa isang kanto, nagpapadala Sa mga paa ko kung saan ako nito dalhin. I already tour the city pero wala may nakita kahit anino manlang Ni julian.

Sigh

Napabuntong hininga nalamang ako habang patuloy na naglalakad.

"Guess I won't find her that easily, well, ngayun palamang naman ako nag-uumpisa Kaya I still have a lot of time. " naiusal ko nalang Sa aking sarili. Pero ang malaking tanong, hanggang kailan Kaya?

*tetet, tetet, tetet*

Agad akong napatigik Sa paglalakad ng tumunog ang wrist watch ko, isang red dots. Isang bampira na coincidence namang... Nandito rin siya Sa lugar kung asan ako!

Kinuha kuna ang chemical na gawa Ni miyuki para Sa akin saka isinaksak Sa aking braso ang injection, Hindi ko ito ginamit kanina kasi dahil alam kung maaattract nito Si julian at siya na mismo ang lalapit Sa akin pero Sa tingin ko, nabigo ako.

Tumakbo na ako papunta Sa kinarorounan ng bampira, hawak ko narin ang Isa Sa mga kutsilyo ko in case na surpresahang Laban ang susugod Sa akin. Pagdating ko Sa kinarorounan niya Ay isang abandonang building ang nasa harap ko. 3 storey building na Sa tingin ko Ay patuluyan noon.

Naglakad nalamang ako ng tahimik, pinakiramdaman ang paligid nagbabasakaling may biglang aatake Sa akin. Ngunit nakapasok nalamang ako Sa loob Ay walang maynangyare.
Sinilip ko ang bawat parte ng unang palapag habang tinitingnan din ang tracker Sa aking kamay. He's still here pero Sa tingin ko Ay nasa itaas siya.

I took the stairs silently and cautiously look for the enemy.
Pero kakaapak ko palamang Sa hallway ng may narinig akong boses na napakafamiliar.

"...I just finished of what I came here, I'm on break I'll be back soon.....
.
.
.
.
After I assist the rat who tried his best to come in here. "

~userjhonie02