Old Blood Vampire 2

CHAPTER 66

JULIAN POV

I stopped my car in front of my house, unbuckled my seatbelt and got out. A maid was waiting for me to got out and she bow down as I got out, giving the keys to her to park my car in the garage I entered the house.

"Nak, " napalingon ako sa nagsalita at nakita si papa na nasa living room at nakaupo sa sofa.

"Pa, bakit po? " I ask as I watch him stood up and walk closer to me.

"Alam ko ang pinaplano mo, " seryoso niyang sabi, at ako naman ay napatingin nalang sa sahig at napakurap.
"Sigurado kana ba talaga sa decision mo nak? "

"Yes papa, ito nalang po talaga ang paraan para sa lahat. At sana po ay tanggapin niyo ang alok Kong maging kasalukuyang leader ng mga bampira, habang ang libro na mismo ang hahanap sa susunod na uupo sa trono. "

"Pero anak—"

"Pa, alam ko pong kailan lang tayo nagkita ulit at nagsama. At sobrang saya ko po na malamang buhay kapa, buong buhay ko inakala kung wala na talaga akong pamilya na natitira. Dati, nung nag-aaral pako ng high school... Nagkita po kami ni shiro, huli na ng malaman Kong pamilya ko pala siya. Namatay siya ng dahil sakin, tapus nun ay nawala ako sa sarili. Punong-puno napo ako nun ng iba't ibang emotion, sakit, lungkot, pangungulila, at ang kawalan ng pagmamahal ng isang tunay na pamilya. "

"...noon palang po gustong-gusto ko ng sumuko, ayoko napong mabuhay sa punto nayon. Pero dahil sa mga kasama ko, sina Xander, kenth at Roxane. Sina doc len, joshua at Joseph, si neko at si miyuki... Nang dahil po sa kanila tinulungan po nila akong bumangon ulit. Sa Kanila ko lang po nakita na kahit gaano kaabnormal at hindi normal sa mga tao ang naging problema ko, sina Xander, kenth at Roxane. At yung iba ko pang kasamahan na mga tao, hindi po sila natakot... Kahit alam nilang halimaw na bampira ang makakaharap nila, kahit alam nilang wala silang laban sa mga bampira at maaaring mamamatay sila. Di po nila ako pinabayaan, tinulungan nila ako't prinotektahan... "

"Sa kanila ko lang po naramdaman ang pagmamahal ng isang tunay na kaibigan at asawa. " di ko na napigilan Pa ang mga luhang lumalabas sa aking mga mata at dinaluhan naman ako kaagad ni papa.

"A-ayoko po silang madamay dahil sa problema ko, ang gusto ko po ay ako naman po ang poprotekta sa kanila. Kaya ang tanging hiling ko nalang po, ay sana makabalik sila sa dati nilang buhay at maging masaya. "

Dumaloy sa aking isipan ang lahat ng mga alaala namin lahat, noong bago kami nagkakilala hanggang sa nabuo ang tropa. Ang lahat ng mga memorya ng mga taong naging malapit sa Akin, kahit ang mga officials na minsan ay niloloko ko rin, ang pagsasama namin ng presidente, si Arnold, ang mga trusted employees ko sa mga iba't ibang  companies and business. Ang lahat ng ito, ay maging parte nalang ng nakaraan na walang ibang makaalaala kundi ako nalang.

"Jul... "

Pinahid ko ang aking mga luha saka lumingon kay neko.

"Hindi moko iiwan dito diba? " I was caught taken aback when I heard him say that.

Di ko akalaing, napalapit narin pala sakin ang batang ito. Well, kung tutuusin para ko narin siyang nakakabatang kapatid. Ngumiti ako ng kunti sa kanya.

"No, wala ka namang relatives o kakilala na pwedi Kong pag-iwanan sayo diba? Kaya bakit kita iiwan? " I said as I rub his head messing his hair in the process.

"Kinalimutan kana nina kenth at Roxane. " he said and again, nabigla ako ng banggitin niya sina kenth at Roxane.

Don't tell me, this kid knew?

"Dun sa isla ko Jul, narinig ko kayong nag-uusap nila doc len at yung dalawang taga demon world. "

As expected, this kid had become mature.