Çok Mu Komik !?!?

2. Bölüm

Kulaklıklarımı çıkardım ve çantama koydum. the neighoubourhood dan ayrılmak zor olsa da napalım burası da üniversite haniğğ. Gerçi hazırlık sınıfıyım daha ama olsun. Üniversitenin en güzel zamanı hihihihi. "Naber Zeliş " Of yine geldi şu gerizekalı "İyidir Ulaş sen?" "Iyi işte nolsun sınıfa gidiyodum gelsene." "Yok saol ben önce kantine gidicem." "Bende gel-" "Yok seni tutmıyım ben sınıfta görüşürüz." "Peki." Bu çocukta taktı bana kafayı. Aslında hiç fena çocuk değil. Ama olmaz yani. Zaten şimdi Allah için yakışıklı çocuk bende ne buluyo anlamıyorum. Klasik Türk kızıyım. Öyle sarı saçlarım masmavi gözlerim falan yok. Kahverengi saçlar kahverengi gözler. Fizik desen hiç yok. Tamam uzun boyluyum ama balık etli sayılırım. Her neyse çocuğa da kantine gidicem dedim gidiyim bari. "Zelişşşş" beni derin düşüncelerimden ayıran harika arkadaşım Eren. Erkek değil kız bu arada. Harika biridir o. Iyi bir sırdaş,arkadaş,dert ortağı. Çok kafa kızdır. Benim tam tersimde görünüş olarak VS meleklerine benzer o derece. "Ne bakmıyorsun kızım 1 saattir sesleniyorum." "Kusura bakma Ero." "Kız ben sana kaç defa dedim bana Ero deme diye." "Aman tamam sustum." "Az önce yanında Ulaş vardı ne iş?" "Bilmiyosun sanki yine dolaşıyo öyle." "Kızım çocuk taş niye süründürüyosun anlamıyorum." "Sen niye olduğunu gayet iyi biliyosun bence sus Eren." "Tamam tamam." "Hadi gel bişeyler alalım kantinden." "Olur kanki. Bu arada ne oldu bilemezsin." "Ne oldu kanka?." "Yolda bi çocuk gördüm taş taş neyse bu anladı ben ona bakıyorum göz kırptı banaaaa!" "Tabi benim kankama göz kırpmıycak da kime göz kırpçak." asdfghkkjf yine harikayım mükemmelim. Arkaşçağızım bunun üzerine sadece göz devirdi. Ya zaten manken gibi kız yan yana yürürken küçük Emrah gibiyim yanında. Alıcaklarımızı aldığımızda kafama bi şey dank etti. "Kankaaaaa ödevi unuttummmmm." "Kaçıncı derse istiyodu." " 5 hadi koş al yoksa sıfırı basar acımaz." "Çok sağol ya neyse ben kaçtım." "Tamam kanka hadi çabuk." Of ya yine unuttum Allah'tan ev yakın. "Allahım ya ilkokul çocuğu muyuz biz ödev ödev ödev bıktım vallahi ama-" derkene çarpmaz mıyım birine. Bir baktım Hüsnü amca özür dinleyip gitti. Bende kaldım öyle yerde yardım bile etmedi. Başladım söylenmeye "Hay Allahım insanlar taş gibi çocuklarla çarpışır ben Hüsnü amcayla çarpışıyorum!? Kader mi bu ya!" derkene duyduğum sesle irkildim.
"Istersen ben çarpabilirim" bunu kimin söylediğini anlamak için arkama döndüm ve aman tanrım didim o neydi lan öyle tabi ben bunları düşünürken baktım çocuk anıra anıra gülüyo tabi benim sinirler tavan yaptı. Allah Allah ukala hiç mi düşen ve söylenen biri görmedi taş maş demiycem çarpıcam şimdi ama en iyisi atarlanmak diyip "Çok Mu Komik !?!?" diyiverdim.

3 kişi hikayeme bakmış dediğim gibi çok büyük hedefim yok ama yine de okuyup votelerseniz çok mutlu olurum 5. Bölüme kadar her gün bir bölüm :)