De Zonen van Eschamin

Hoofdstuk 2

Hoe heb jij ooit tijd voor al dit huiswerk?' vroeg Dann Sem aan Esther, toen ze het lokaal verlieten. 'Ik heb er al moeite mee en jij krijgt ook al les over magie.'
'Misschien wel omdat ik niet zoveel pauzes neem zoals jullie twee,' grapte Esther, 'maar magie stelt echt niets voor, dat zullen jullie nog wel zien als jullie ook zijn begonnen.'
'Ja jullie hebben makkelijk praten, Cyrare vindt jou uitermate geschikt om er al zo vroeg mee te beginnen en voor Mero zal het ook niet lang meer duren voordat hij met meester Stephen begint aan zijn lessen, maar meester Vax blijft maar volhouden dat ik er nog niet klaar voor ben,' reageerde Dann een beetje beduusd.
'Zal ik nog wel naar Cyrare gaan? Ik bedoel dat mijn droom misschien maar gewoon een nachtmerrie was of zo. Misschien slaap ik slecht en heb ik daardoor die dromen. Dan is naar meester Cyrare gaan alleen maar een verspilling van tijd,' merkte Mero op , 'of misschien was het wel een visioen uit het verleden of een verre toekomst.'
'Herkende je misschien iets of iemand, of herkende je waar je was. Was er niet een geluid als aanwijzing?' vroeg Esther.
Mero schudde zijn hoofd.
'Denk je niet dat je een beetje overdrijft met je bezorgdheid, Esther? Misschien is het helemaal geen visioen van de toekomst, maar een doodgewone nachtmerrie,' zei Dann verwijtend naar Esther toe om zijn vriend te verdedigen.
'Maar wat als het wel een visioen is van de nabije toekomst? Dan riskeer je het leven van iedereen die hier woont alleen omdat je dit voorteken negeert!' beet Esther hem toe.
'Esther heeft gelijk. Als mijn droom echt uitkomt moeten we klaar zijn voor het gevaar. We kunnen het niet riskeren dat mijn droom daadwerkelijk uitkomt en dat niemand voorbereid is.'
'Jullie hebben gelijk,' zei Dann verslagen. 'Succes!'
In de bibliotheek van Mero meester Cyrare, die in een speciaal ingerichte stilteruimte een boek aan het lezen was. Ze was zo gefocust op haar boek dat het net was alsof ze in een trance verkeerde. Mero kuchte om haar aandacht te trekken. Sommigen keken geïrriteerd op van hun boek of huiswerk, om te kijken wie dat lawaai maakte, maar meester Cyrare schonk hem geen aandacht. Mero kuchte nog eens, maar opnieuw gaf ze geen reactie. Een paar leerlingen sloegen hun boeken dicht en mompelden dat het niet eens in de stilteruimte stil kon zijn.
'Meester Cyrare?' vroeg Mero aarzelend.
Ze keek op van haar boek.
'Kan ik u wat vragen?'
Ze knikte en legde haar boek opzij.
'Onder vier ogen?' vroeg Mero.
Ze pakte haar boek weer en stopte er een bladwijzer tussen alvorens ze met het boek onder haar arm achter hem aanliep. Toen ze uit de bibliotheek kwamen zochten ze naar een lege kamer en ontgrendelde die. Eenmaal binnen deed Cyrare de deur achter zich dicht.
'Zo Mero, wat is er?' vroeg ze met een vriendelijke stem.
Mero ging zitten op een krukje. Cyrare keek met een afkeurende blik de kamer rond en ging in een oude fauteuil zitten.
Mero schraapte zijn keel. 'Ik heb een vreemde droom gehad, meester Cyrare. Het begon...'
'Zeg maar Mor hoor, ik ben nog niet zo oud als meester Loco,' onderbrak ze hem. 'Sorry ga gewoon verder,'
'Mijn droom ging over een aanval op Duxcivis, dat weet ik zeker!'
Mor schrok. 'Een aanval? Hier? Wanneer?' sputterde ze.
Mero schrok van haar reactie. 'Ik weet het niet. Ik kon gezichten noch stemmen herkennen door rook en lawaai, maar alles leek wel heel echt.'
Mor zag dat Mero was geschrokken van haar reactie en ze ontspande zich een beetje, om hem gerust te stellen. Nadat Mero haar alles verteld had knikte ze en vroeg: 'Zag je alles vanuit een derde persoon of op een andere manier?'
'Eerst als een soort geest die er niet echt is, maar later zag ik beelden vanuit de ogen van een jongen waarvan ik zelfs zijn verdriet en andere gevoelens van kon voelen.'
Mor knikte. 'Wie is je leermeester?'
'Meester Stephen,' antwoordde Mero op een vragende, niet begrijpende toon.
Mor reageerde niet gelijk, maar staarde recht voor zich uit. Even later schudde ze haar hoofd. 'Ik moet de raad inlichten. Vertel je leermeester alles wat je mij net ook verteld hebt en laat hem daarna meteen naar de raad komen. Ga nu meteen naar hem toe!' Ze liep naar de deur en opende hem, gevolgd door Mero.
'Dus de droom was een visioen van de toekomst?' vroeg Mero.
Mor knikte en er verschenen tranen in haar blauwe ogen. Vluchtig verliet ze de kamer.