karıncaların beli çabuk kırılır | sekai

bu hikayenin girişleri biter mi sandınız

[daha resmi giriş]

|

Hızlı bir giriş yapacağım, Jongin beni bıraktı gitti. Bunu böyle söyleyebiliyorum çünkü bir şeyi kendine inandırman ne kadar zorsa, bunu sonrasında dışa vurmak o kadar kolaydır. Jongin beni hem de 'ekmek almaya çıktım' diye bir not bırakarak bıraktı gitti.

Ekmek almaya gitmediğini anladım çünkü noktalama işareti kullanmamıştı ama konumuz hiç bu olmadı. Zaten gideceğini de biliyordum, gelecekle ilgili yaptığım hiçbir espriye gülmez olmuştu. O gitmeden bir ay öncesi bir anda lise arkadaşına dönmüştük yani.

Ama konumuz bu da değil, konumuz tam olarak; karşımdaki herifin elinde veya dilinde ekmeğe dair hiçbir şey olmaması.

Ah, bir de beni bırakıp gitmesi var ama ben onu kesin affederim diye buraya sinirli sözcüklerle devam etmeyeceğim. Ama oldukça kırgın olduğumu dile getirmek en iyisi. Çünkü az kalsın aile evine bile dönecektim (delirmeseydim). Ziyadesi ile delirdik ama efendim.

Sonra işte kural manyağı Jongdae karşıma çıktı. Güzel girişler yapmayı sever, ben de güzel şeyleri ama ilişkimiz %90 friendzone içerisinde. (yani o kadar nar ayıklıyor, %10'da olmayıversin.)

Jongin hakkında konuşmaya hazır değilim, özellikle kapımızdayken. (bu evde her şey ikimizinmiş, bunu dillendirmek bile bir kural.)

Galiba Jongdae'nin kural manyağına dönme hikayesine öncelik veriyorum.

Kendileri öncelerde herkes gibi kurallar çiğnenmek için vardır yaauv derken, birden başlamıştı kaşlarını çatmaya. (üzülmemi yasakladı be.)

Kaşlarını ilk çattığını gördüğüm vakit, klozet başında çekirgemi çaldıkları için ağlıyordum. Jongdae sürekli kaçtı diyordu, hem de klozetten kaçtı. Ama hayır, benim çekirgem tom ve jerry izlemezdi, izletmiyorduk yani her ilgili ebeveyn gibi. (şakaa televizyonu kırdık çekirgeyi kovalarken.)

Hâlâ bir yanım çekirgem için yanar çünkü çekirgem yani benim çekirgem.

Jongdae öncelikle ağlamak için sebepler üretmemi yasakladı. Çekirgemin arkasında üzülmediğimi söyledi çünkü çekirgem beni sevmiyormuş ve bir gece üzerine sifonu çeken benmişim.

Üzülüyordum aslında çünkü arkasından çok üzülmemiştim.

Diğer hikayeye hiç girmek istemediğimden Jongdae'nin günlüğünde bulduğum resimdeki adam hakkındaki teorilerimi bile paylaşmak istiyorum ama dedim ya; Olanlar, olacaklar. Olması gerekenler. Anlatılanlar da öyle ama anlattıklarım daha çok oldu bittiler.

Jongin kıçında kurtlar olan bir insan ama küçük olanlardan değil. Bildiğin koca kurt, yerinde durunca ısırıyorlar galiba. Ondan bir gece bıraktı gitti işte. (tüm sorunu kendimde aradığım zamanlar delirdim, artık sorunun karşıda olduğunu biliyorum.)

Aylarca dedim ki, "en iyi ekmeği getirecek ondan bu tantana." Ama artık istese de getiremez çünkü tam 2 yıldır adresim başka yere kayıtlı. Daha doğrusu eğer cesaretimi toplayıp önceden bunları dile dökseydim bunları söylerdim. (AMA TEKRAR SÖYLÜYORUM HERİF KAPIMIZDA.)

Çekirgem ne yapılcağını bilirdi, hemen zıplardı üstüne ama kendisi kim bilir hangi cennette. Çekirge cenneti varsa ben oraya gitmek istiyorum şahsen.

#sadece Jongdae kuralı 1# : Kapına gelen kimseyi geri çeviremezsin. (En işime yarayan ve tam şu an en nefret ettiğim kuralı.)

Ben hâlâ küçük salonumuzdan şaşkın şaşkın bakan aman aman nazlı çiceğim Jongdae'yi izlerken pıt diye Jongin içeri giriyor. Bu ciddi bir pıt.

O girince farkına tekrar varıyorum; sarmasız hayat bir harika dostum.

Ben değil dizlerim dayanamıyor ve Jongdae bunu görünce beni kolumdan çekip yanına oturtuyor. Biz iki salak, salak salak onu izlerken o da salak salak etrafı izliyor ve ben bu salakça cümleyi kuruyorum. (zevkli.)

Televizyonun kırık yerini izlemek istiyorum ama tam Jongin'e denk gelmiş kırık, kafası kocaman görünüyor. Buyur burdan gül, gıcırdamak sana kalmış.

Bir geçmişi anlatmak bir şimdiye gelmek yorucuymuş, direkt onu öldürüp manzarasız bir yere gömdüğüm bölümü anlatmak istiyorum ama bu hikaye böyle bitmeyecek.

Aslında bu eğer bir hikaye ise, ismi şu olmalı; jongin'in düz mantığımı düzüştürmesinin hikayesi. Evet, tam olarak bu.

[daha resmi girişin sonu ilanı]