Ship-oneshot

VHope-Sürpriz Dans

"Hadi ama Hoseok. Sınav yarın. Bari bu gün çalışmak yerine stres at."

"Çalışmam gerekli Jimin. İstediğim üniversiteye çalışmadan giremem. Sizin çalışmanıza gerek yok. Jungkook müzik bölümü istiyor sen de modern dans. Ama benim çalışmam gerekiyor."

"Biz de sınava giriyoruz Hobi."

"Yetenek sınavı. Sadece dans etmen gerek. Jungkook'un da şarkı söylemesi. Benim ise otuz yedi saniyede bir tane matematik sorusu çözmem gerek."

"Yaparsın sen."

Hoseok'un sinir katsayısı yükselirken göz devirmekle yetindi. Ders çalışması gerekliydi ancak başında bekleyen şu aptal buna engel oluyordu. İkisi de şanslıydı tabi. Hoseok gibi sınava girip matematik belası ile yüzleşmek zorunda değillerdi.

"Neden yetenek sınavına girip dans konusunda şansını denemiyorsun? Kazanacağına eminim."

Aslında Hoseok da yetenek sınavına girebilirdi. Dansta hiç kimsenin anlayamadığı bir yeteneği vardı. Seviyordu da. Ailesinin nefret ettiği kadar seviyordu hem de.

İlk kez sokakta dans eden dansçıları gördüğünde dansa merak duymuştu. Daha sonra araştırıp internetten gördüğü kadarıyla dans etmeye çalışmış ve Güzel Sanatlar lisesinin dans bölümünü kazanmıştı. Ama tabi ki ailesi istemediği için gitmemişti.

"Ailemin ne tepki vereceğini biliyorsun Jimin."

Jimin üzgün bir ifade ile arkadaşını onayladı. Açıkçası içten içe ona acıyordu. Ailesinin sevdiği şeyi yapmasına izin vermemesi çok kötü bir şeydi. Telefonu çalınca dikkati onu arayan sevgilisine yöneldi. Tabi mutlulukla telefonu açıp şakıması Hoseok için sinir edici türdendi.

"Junkookie~~ Sonunda arayabildin sevgili--"

"Git başka yerde konuş!!!"

Hoseok elindeki kalemi Jimin'in kafasına fırlatıp onu odadan kovaladı. Bu sefer de kalemsiz kalmıştı. Oflayarak yerinden kalkıp kapının dibinde duran kalemini aldı. Tam o sırada kapının arkasında Jungkook ile konuşan Jimin'i duydu. Jimin için mutluydu. Uzun süre Jungkook'a platonik olduktan sonra onun da kendisini sevdiğini öğrenince her şey yoluna girmişti. Jimin için gerçekten mutluydu ama doğruyu söylemek gerekirse biraz kıskanıyordu.

Çünkü kendisi Jimin kadar cesaretli değildi. Hatta aşık olduğunu kendisine itiraf etmek bile tam bir savaş olmuştu. Ne de olsa onun gibi sadece derslere ilgisi olan ve yakışıklı bile olmayan biriyle kim ilgilenirdi ki?

"Hoseok!! İyi misin? Dalmış gitmişsin."

"Ah... Kusura bakma Jimin. Sanırım biraz yoruldum."

"Yorulursun tabi. Saat üçten beri ders çalışıyorsun ve saat şuan on. Biraz dinlenmeye ihtiyacın var Hobi. Kendine çok yüklenme."

"Teşekkür ederim Jimin. Belki de dediğin gibi biraz ara vermeliyim."

"O zaman sen dinlenmene bak. Ben kaçıyorum. Jungkook ile buluşacağım. Seni seviyorum."

"Ben de seni. İyi eğlenceler."

Hoseok Jimin'in gidişini gülümseyerek izlerken 'aptal aşık' diye düşünmeden edemedi. Sonra dikkatini yeniden test kitabına toplamaya çalıştı. Ancak başarısız olunca Jimin'in de dediği gibi biraz ara vermeye karar verdi. Saate baktığında onu geçtiğini gördü. Bu saatlerde sokak dansçıları gece gösterilerini sergilemeye başlarlardı.

Aklından geçen şey delilikti. Ama son bir kereden bir şey olmazdı değil mi? Hem ailesinin haberi olmazsa sıkıntı da olmazdı. Sadece Jimin'in de dediği gibi sınavdan önce stres atacaktı. Bu düşünceyle üzerini değiştirip daha rahat bir şeyler giydi ve askılıkta asılı duran ceketi ile arabanın anahtarını aldı. Maskesini de taktıktan sonra tamamdı. Artık orada tanıdık biri olsa bile onu tanıyamazlardı.