How To Be A Good MRS.(Book 2 My Love and My Revenge)

Part 22

M.J. P.O.V

ng marinig ko na mag sara ang pinto ng pintuan ng kwarto ng mga bata medyo kinalma ko na sarili ko

"gising ka pala, hindi mo ba titingnan ang mga bata?"

iling na lamang ang naisagot, hindi ko alam kung pano ko siya haharapin

" kumain kana ba? gusto mo pag hain kita?"

" hindi na ok lang akyat na ako"

ng akmang tatalikod na ako naramdaman ko na hinawakan niya ang kamay ko

" Mj i know i hurt you a lot of times, i know i forgot you not just you but our memories, i know na makapal na ang mukha ko na magpakita na bumalik pero Mj mas kakapalan ko pa ang mukha ko"

nang humarap ako nakita ko na siyang nakayuko, naramdaman ko na din na parang may tumutulo sa kamay ko

"i know naging g*g* ako, i know kung gaano kasakit yung pinagdaanan mo kung gaano kahirap at hindi ko alam kung pano susuklian yun sobrang hindi ko alam"

unti unti niyang binitawan ang kamay ko

"mahal na mahal kita Mj, kung paulit ulit kitang susuyuin gagawin ko hindi dahil nasaktan kita kundi dahil mahal kita kayo ng mga anak natin"

hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sakanya, pano ako mag sisimula sa lahat.

"kung bibigyan mo lang ulit ako ng pag kakataon na punan ang pag kukulang ko, kunh bibigyan mo lang ako ng pag kakataon na ipakita lahat ng kaya ko para sainyo at para sayo"

"walang hihigit sa sakit ng kalimutan ka ng taong minahal mo at minsang naging buhay mo, walang hihigit sa sakit na naramdaman ko ng malaman ko na nag mahal ka ng ibang tao, pero wala akong nagawa kurk hindi kita napaglaban at alam mo yun ang pinaka masaki!!"

halos kapusin ako ng hininga dahil sa nararamdaman ko hindj ko alam na parang sasabog ako

"ang sakit sakit kurk sobrang sakit isipin na ako ang asawa mo pero wala akong nagawa! wala akong ginawa! kundi sukuan na baka talaga ngang wala kana at hindi ko matanggap yun at yun!! ang pinaka masakit"

tuloy tuloy lang ang bagsak ng luha ko at sobrang nanghihina na ako sobrang pagod na pagod na ako sobrang pagod na ako

nang maramdaman na yinakap niya ako

"shhhh babe wala kang kasalanan ok? shhhh"

i dunno i just felt relax ng mailabas ko lahat, lahat ng sakit na matagal nang nakatago sama ng loob hindi para kay kurk kundi para saakin

"alam ko masaki babe pero pangako mo saakin na lalaban ka para kay tita ha? lalaban ka at sasamahan kita at hinding hindi na kita iiwan"

walang kasiguruhan kung ano ang kahihinatnan pero ang alam ko lang pagod na ako at gustong gusto ko na sumuko

" ano ba ginawa ko para parusahan ako ng ganito kurk? sabihin mo naman oh kase hirap na hirap na ako mag isip kung ano ginawa ko para maparusahan ako ng mundong to!"

habang yakap niya ako tuloy tuloy parin ang luha ko

" magsimula sa una hanggang ngayon ang gusto ko lang naman mmag karoon ako ng pamilya na masaya, ng taong mamahalin ako katulad ng pagmamahal ko, at ang pinangarap kong makita ang magulang ko"

sobrang nakakapagod na ang lahat

"heyy?! listen ok? alam ko masakit diyan sa puso na hindi makayanan ng utak listen babe we will going to surpass this ok? i believe na kaya mo to God has his way and he has a plan ok? just have faith and trust him ok?"

hindi ko na alam kung pano ko pa sasagutin ang sinabe niya im just tired and exhaust

ang gusto ko lang naman ang maging masaya kasama ang mga anak ko pero bakit parang napaka hirap bakit parang ang daming pumipigil

pagod na akong lumaban sa bagay na sa bandang huli talo rin ako.

-----–-------—-----—----------------------------—---

A/N

another UD nanaman po medyo short siya

salamat sa patuloy na pagtangkilik
still experiencing depression help me guys