I'm Jealous (One Shot)

I'm Jealous

Dumating ka na ba sa sitwasyong punong puno ka na ng insecurities? Dumating ka na ba sa sitwasyong punong-puno ka ng inggit? Dumating ka na ba sa sitwasyong wala ka ng tiwala sa sarili mo? Dumating ka na ba sa sitwasong pakiramdam mo ayaw sayo ng mga tao? o kaya naman sa sitwasyong hindi mo alam kung anong gagawin mo sa buhay mo? Dumating ka na ba sa sitwasyong ikaw na ang gumagawa ng ikasisira mo? Dumating ka na ba sa sitwasyong hindi ka makaiyak kasi kailangan mong maging matatag sa harap nila? At dumati ka na ba sa sitwasyong muntikan mo ng kamuhian ang pinakamamahal mong kapatid?

Ako? Oo. Lahat ng sitwasyong 'yan ay dumating sa buhay ko. Lahat ng sitwasyong 'yan naranasan ko, at kung ako lang ang tatanungin..ayaw ko ang mga sitwasyong iyon.

"Uy AJ andyan na yung ate mo ohh..Waaahh ang ganda ganda niya talaga" isang mapait na ngiti ang isinukli ko sa kaibigan ko. Tinignan ko ang kapatid kong nasa gilid ng entablado para maging MC ng program na gaganapin ngayon. Totoo nga, napakaganda niya kahit napaka simple lang ng ayus niya.

Me and my sister is really a best of friend. We share thing, food and everything. We have this strong bonds na sa bahay lang namin nagagawa. Why? because she has her own circle of friends in school and I have too pero hindi ko alam kung matatawag ko nga silang kaibigan. She's smart and I am too pero hindi nga lang kasing talino niya. She's VERY beautiful but I'm just beautiful in my own way.

"Good day everyone! and Good day to you partner" bati ng kasama niyang nage- MC

"Good day also partner" sabi niya ng may napakagandang ngiti. Kung hindi ko lang siya kapatid at kung lalaki rin ako ay malamang niligawan ko na siya, but I'm thankful na hindi ako naging ganon kasi ayoko ng makipila sa mga manliligaw niya. She's kind, humble, smart, bold and beautiful, almost perfect. Hindi naman sa dina down ko ang sarili ko because all of those are true..no need to deny.

Maayos ang samahan namin ni ate. She's my supporter and adviser, siya ang sandalan ko, sinasabi ko lahat sakanya maliban sa isang bagay.. my insecurities and jealousy towards her. Hindi ko kailangan sabihin sakanya dahil hindi naman mahalaga yun but not until ang mga tao na mismo sa paligid ko ang nagpamukha saakin na importante ang mga bagay na iyon. Pinipilit kong wag intindihin ang mga taong iyon pero ano nga bang laban ko sa marami? Mag isa lang akong lumalaban.

2 years, 2 years kong tinago lahat ng nararamdaman ko, lahat ng hinanakit ko. Minsan mapapaisip ka nalang kung bakit may bibig pa yung mga tao..para makapag salita? para makakain? para makasakit? para makapanglait?

2 years kong tinago lahat ng insicurities ko and in that 2 years, JEALOUSY is in me. Jealous towards my sister. She didn't do anything para magselos ako sakanya but people around me does, pinapamukha nila saakin na dapat kong kaselosan ang kapatid ko dahil walang wala ako sakanya.

When I was young I don't care about my appearance, I don't care about what people say, because all I want is friends. Kaibigan na makaka usap at makaka tawanan ko but as days goes buy I start regreting to have a fake friends around me. They take me down instead by taking me up. Words can kill and those words are stabbing me continuously everytime I'm entering my school, everytime na ipinapakilala ako ng kapatid ko na kapatid niya.

'Ang ganda ng ate mo', 'Ang talino ng kapatid mo', 'Ate mo ba talaga siya?', 'Mas maganda yung ate mo'. Those maxim are dragging me to hell. Hindi man nila sabihin ng diretso,I already know what they really want to say. That I'm not beautiful, I'm stupid, and yes, we are half sister pero hindi ko inalintana ang pagiging half sister namin because I know to myself na magkaparehas ang dugong dumadaloy sa katawan namin.

I try my best to give what they expect to be me. I change myself for their own pleasure..I become rebelled sister and student. But you know what? Ako mismo hindi ko na kilala ang sarili ko. Is this still me? Kilala ko pa ba sarili ko? Yung mga totong kaibagan na matatawag ko ay iniwan ako dahil maging sila hindi na makita yung AJ na masayahin, mabait, napaka simple, laging naka ngiti at laging positibo. Kaya I ask myself..tama ba tong ginagawa ko? nakakabuti pa ba 'to sa sarili ko?