Opiszę tu historię Sary. Proszę o uwagę.
Sara gdy jeszcze niemowlęciem była, dopiero co urodzona. Rodzice byli wręcz wniebowzięci jej widokiem. Cóż się dziwić dla rodziców zawsze jest to szczęście zobaczyć swoją pociechę. Lecz po kilku miesiącach dziewczynka stała się naprawdę wrednym dzieckiem. Rodziciele myśleli, że to normalne u małego dziecka, ale niestety się mylili. Gdy Sara skończyła roczek rodzice przerazili się jej zachowaniem, dziecko zabijało małe stworzenia takie jak mrówki, muchy i inne owady. W wieku 2 lat mówiła o śmierci, biła zwierzęta. Rodziciele przestraszyli się i oddali w strachu dziecko do sierocińca, w obawie, co może być dalej. Sara została oddana do rodziny zastępczej, lecz tam to samo. Przerzucana z kąta, w kąt i tak przez cały rok. Mała dziewczynka miała tego serdecznie dość więc jakimś cudem udało się jej uciec. Każdy z domu dziecka starał się ją znaleźć, lecz to na nic. Zaginęła. Idąc w stronę lasu, zobaczyła mężczyznę. Był to jej wujek, którego jej rodziciele nienawidzili. Pomagał on Sarze, zbudował jej dom, był przy niej i się nią opiekował. Nie przeszkadzało mu sadystyczne zachowanie dziewczyny. Gdy Sara miała 5 lat przechadzając się po lesie znalazła bez pańskiego psa, a właściwie szczeniaka, był rasy owczarka niemieckiego. Matka go odrzuciła, więc mała Sara go przygarnęła i opiekowała się nim. Po dwóch latach znów spotkała zwierzę, było to źrebię rasy Shire. Również przygarnęła go nazywając konia Diabełuu. W wieku 10 lat dostała wille od wujka oraz osobną stajnie dla jej konia. Wujek nauczył ją się bronić. Gdy Sara miała 14 otrzymała swą pierwszą broń była to mała maczeta. I co rok dostawała większą. Gdy Sara była pełnoletnia otrzymała dom i największą maczete z nich wszystkich. Wujek nauczył ją wszystkiego i nie opuszczał jej. Po kilku miesiącach, kobieta spacerowała po lesie ze swoim psem, napotkali bez domnego osieroconego kociaka, Sara zabrała go do siebie wychowała dawała miłości.
Do tamtej pory Sara zabija morduje i dręczy
poprawki Susugi-Kun
