𝙃𝙤𝙬 𝙩𝙤 𝙗𝙚𝙘𝙤𝙢𝙚 𝙖 𝙗𝙞𝙩𝙘𝙝

Πάρτ 3♀

Αφού τελείωσε το σχολείο χωρίς ευτυχώς κάποιο περίεργο περιστατικό μπήκα σπίτι και πήγα στο δωμάτιο μου.

Ξάπλωσα έβαλα τα ακουστικά μου και πάτησα το playlist μου.

Οι σκέψεις και τα φανταστικα σενάρια πλημμυρίζουν το μυαλό μου. Τις τελευταίες μέρες δεν έχω σταματήσει να φαντάζομαι πράγματα.

Οι αυτοκτονίκες τάσεις πλυθενουν.

Όλα αυτά διακόπηκαν γιατί ο Victor άνοιξε την πόρτα και μου πέταξε ένα μαξιλάρι.

"Φυτό θα πάμε για μπάνιο θα έρθεις"

"Όχι καλά να περάσετε"

"Πάλι περίοδο εχεις. Έλεος κοπέλα μου "είπε και άρχισε να γελάει.

It's show time.

"Αγόρι μου πρώτον δεν εχω περίοδο και δευτερων αν η μελλοντική γυναίκα σου στην εφηβεία δεν είχε περίοδο δεν θα μπορούσες να γίνεις πατέρας. Στο διαολο και κλείσε και την πόρτα"

"Πολύ αέρα έχεις πάρει τελευταία και θα στον κοψω"

"Κόψε πρώτα το πουλί σου και μετά κόψε και τον αέρα μου. Κοίτα να τον συνηθίσεις"

Με πλησιάζει και με πιάνει από τον λαιμό.

"Μιλά μου πιο ωραία εμένα γιατί δεν θα τα πάμε καλά "είπε και άρχισε να με σφίγγει πολύ.

"Δε - δεν μπ-μπορω να α-ανα-σα-νω" είπα με το λιγοστο οξυγόνο που μου είχε μείνει.

"Πουτανα σταματά να κλαίγεσε" είπε και έφυγε κλείνοντας δυνατά την πόρτα.

Εγώ σύρθηκα στο τοίχο με καυτά δάκρυα να τρέχουν. Αφού έκατσα εκεί κανα δεκάλεπτο σηκώθηκα πιάνοντας τον λαιμό μου κοίταξα στο καθρέφτη και μια μεγαλη μελάνια κόσμουσε τον λαιμό μου.

Έπεσα με τα μούτρα στο κρεβάτι τυλίχθηκα με την κουβέρτα και άρχισα να κλαίω.

Τι του έχω κάνει.

Μέχρι τα 13 είμασταν πάντα μαζί μια γροθιά μετά όμως ο μπαμπάς πέθανε και έγινε ετσι .Η μαμά μας έλεγε ότι όταν μεγαλώσουμε να πάμε να μένουμε μαζί.

Αντί αυτού ζω την χειρότερη ζωή.

Πλησίασα την τσάντα μου πήρα την ξυστρα για τα μολύβια την πέταξα κάτω με δύναμη και έσπασε.

Πήρα στα χέρια μου το αιχμηρό σημείο της ξυστρας και άρχισα να χαρασω γραμμες στα χέρια μου.

Το αίμα δεν άργισε να βγαίνει γεμίζοντας το πάτωμα.

Κλαίγοντας χαραζω άλλη μια και άλλη μια.

Η πόρτα όμως άνοιξε και ένας Victor με κοιτάει σαστισμενος σοκαρισμένος.

Κλείνει την πόρτα και την κλείδωνει πήγε στο μπάνιο και πήρε το κουτάκι πρώτον βοηθειών.

Με πλησιάζει και δένει το χέρι μου με μια Γάζα.

Με κοιτάει και με κλείνει στην αγκαλιά του.

Αμέσως απομακρύνομαι και τον κοιτάω με δάκρυα στα μάτια. Βγάζω την γαζα και του την πέταω στα μούτρα.

"Έχεις τελειώσει για μένα αγόρι μου. ΤΕ-ΛΕΙΩ-ΣΕΙ" του φώναξα και βγήκα έξω από το δωμάτιο.

Έκατσα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση αλλά χτύπησε το τηλέφωνο μου. Η Lea φυσικά.

"ΤΆΞΕ ΜΟΥ"φωναζει μες τα αυτιά μου.

"ΕΜ ΈΝΑ ΓΛΕΙΦΙΤΣΟΥΡΙ" της λέω γρήγορα.

"Αι μορη. Λοιπόν 3 Ιουνίου φεύγουμε για Σαντορινηηηη"

"ΤΙ ΠΏΣ? "

"Το κανονίσει ο πατέρας μου. Θα μείνουμε στο ξενοδοχείο μου στην σουίτααα"

"ΤΕΛΕΙΟ. Έχουμε 2 μέρες να ετοιμαστούμε λοιπόν κλείνω. Θα σε πάρω από τον messenger με βιντεοκληση για το τι θα πάρω. Οκ?"

"Έγινε φιλια"

Έκλεισα το σταθερό και έτρεξα γρήγορα πάνω. Άνοιξα την πόρτα και ο Victor ήταν ξαπλωμένος και λογικά έκλαιγε.

Αλλά χεστηκα.

"Σηκωθηκες και έξω" του λέω και σηκώνεται δειχνοντας μου τα κόκκινα μάτια του από το κλάμα.

Ξανά χεστηκα.

"Ρε Lucy σορρυ. Δεν είχα καταλάβει ότι σε πειράζει τοσο πολύ"

"ΈΞΩ " φωνάζω και του δείχνω προς την πόρτα.

Όταν τελειώσε με όλα αυτά.

Κουρασμένη ξάπλωσα στο κρεβάτι. Αλλά ένας θόρυβος από το παράθυρο με έκανε να ανοίξω τα μάτια μου.

Σηκώνομαι πάω στο παράθυρο και κοιτάω δεξιά αριστερά.

Κανένας.

Τι φάση?

Έλα ντε.

Αστεράκι🌟